DDT DDT’ye sıtma gibi böceklerin taşıdığı hastalıklara karşı sihirli bir çare olarak bakılıyordu. 1873’de keşfedilen DDT, 1939’a kadar yaygın olarak kullanılmamıştı. Bu tarihte İsviçreli kimyacı Paul Hermann Muller İkinci Dünya Savaşı sırasında DDT’nin etkili bir böcek ilacı olduğunu keşfetti ve 1948’de bununla Nobel Ödülü kazandı. Savaştan sonra ilacın kullanımı patladı: 1942 ile 1972 arasında ABD’de milyonlarca kilogram DDT kullanıldı. Ancak DDT çılgınlığı sırasında her yıl bu kadar büyük miktarda böcek ilacı kullanımının çevreye etkileri gözden geçirilmedi. Rachel Carson’un 1962’de piyasaya çıkan çalışması Sessiz Bahar, DDT’nin insanlarda doğurganlık sorunlarına ve nörolojik problemlere yol açtığını, gıdalarda biriktiğini ve kuşları zehirlediğini gösteren ilk çalışma oldu. DDT’nin kullanımı bir anda geriledi ve 1972’de ABD’de tamamen yasaklandı.
Time dergisi editörleri bugüne kadar dünyada piyasa çıkmış ürünler arasında en kötü 50 tanesini seçti. Kullanım zorluğu, yüksek fiyatı ya da anlamsızlığıyla bu ürünler, hem üreticilerini hem müşterilerini pişman etti.
