Milyarlarca insan gelip geçti bu dünyadan,
Ve yüzlerce, binlerce savaş.
Denizler kadar çok gözyaşı döktü geride kalanlar,
Dev dalgalar gibi yayıldı kocaman çığlıklar.
Ve ağlayamadı cepheye koşan asker,
Geride ne varsa unutup, anası gibi yâri gibi sarıldı silahına.
Adına savaş denilen şeydeydi tüm suç.
Peki, nedir savaş, anlamı ne,
Gülmek dururken ağlamak, yaşamak varken ölmek niye?

Savaş, Kosova’da yetim kalmış bir çocuk,
Bosna’nın imdat çığlığıdır, birleşememiş milletlerdir savaş.
Srebrenitsa’da kalan bir kol,
Filistin’de kopan bir bacak ve geleceği elinden alınmış insanlardır savaş.
Savaş, yarım kalmış bir aşk hikâyesidir,
Gözü yaşlı bir genç kız,
Aklı sevdasında, yüreğinde vatanı yiğit bir Mehmet’tir savaş.

Savaşlar acımasız ve kalpsizdir,
Dün top oynayıp eğlendiğin sokaklarda,
Bugün kocaman tanklara ve elinde ölüm taşıyan insanlara korkuyla bakmaktır savaş.
Zalimin zulmü altında ezilenlerdir savaş,
Savaş, Doğu Türkistan’dır,
Kosova’dır, Bosna’dır, Filistin, Suriye ve Iraktır savaş.

Savaş, büyük patronların ceplerini doldurmak,
Kimilerinin çocukları oyuncak beğenmezken,
Gariban çocuklarının açlıktan ölmesi ya da yetim kalması demektir savaş.
Sevgili yolunda sevgilinden ayrılmaktır savaş,
Anadan, yardan, serden geçmek, isimsiz bir kahraman olmaktır savaş,
Savaş, barış için savaşmak,
İ’Lây-ı kelimetullah için ölmektir savaş.




Adem Aliküçük