“Hayal âleminde olsam da sorular pençesine aldı beni.”
“Soru sormakla ilgili hassasiyeti söylemiştim oysa.”
“Ama kurtulamıyorum. Yazan sen, oynatan sen. Ve ardı arkası gelmeyen sorular. Senin boyutunda bu sorular senin açından da önemli değil mi?”
“Sorular evet. Ama kader gibi mahiyetini çözemeyeceğim problemlerde nassların hududunu aşmadan Allah’ı tasdik etmem gerek. Kulluğun gereği bu. Allah’ın ve Resulü Hz. Muhammed (sav)’in haber ve emirlerini sorgulamak insanın değil şeytanın ahlakı.”
“Şeytanın ahlakı derken.”
“Evet, şeytanın ahlaksızlığı. Çünkü insan bilir ki, Allah (cc), Hâkim’dir. Şeytan da bilir ama Allah’ı sorgulamak onun karakteri. İmam Şehristani farklı referanslara istinat ederek İblis’in Rabbimizden yanıtlaması şevkiyle sorular sorduğunu kaydeder. Sorular şunlar:
“Allah benim kâfir olacağımı bildiği halde neden yarattı?
Niçin mükellef kıldı?
Âdem’e secdeyi hangi münasebetle emretti?
Boyun eğmeyince niye lanetledi?
Hangi gerekçeyle beşeri ve evlatlarını aldatmama fırsat verdi?
Peki, O'ndan mühlet istediğimde neden bana mehil verdi? O'na şöyle demiştim: “Diriltilecekleri güne kadar bana vade ver” (Araf Suresi: 14) dedi ki; “Muhakkak sen, belli vakte kadar mühlet verilmişlerdensin.” (Araf Suresi: 15)”
“Peki, şeytanın bu sorularına nasıl cevap verilmiş?”
“İmam Şehristani bu konuya da değinmiş. Şöyle devam eder Şehristani: “Sorular karşısında Allahü Teâlâ (cc) meleklere şöyle buyurdu: “Ben, O Allah’ım ki Ben'den başka ilah yok. İşimden sual edilmez. Yaratılmışların yaptıkları ise sorguya tâbidir." Yani Allah, ben sorgu makamında değilim demiştir.”