Mazinin şahit olduğu en büyük reislerden birisi, Hz. Peygamberimizin yareni ve müslümanların ilk halifesi Hz. Ebubekir’dir. İlk iman edenlerden olan bu zat, Peygamberimizin erkekler arasında en çok sevdiği kimsedir. O bütün insanlar iman ederken şüphe etmişken tereddütsüz iman etmiştir. Peygamberimizi canı pahasına koruyan Hz. Ebubekir hicrette de O’nun arkadaşıdır.

Miraç hadisesinde bazıları kuruntulara saplanmışken O; “Peygamber ne söyledi ise doğrudur” demiştir. Yöneticiliğinde gerek Kur’an-ı Kerim’i cem etmesi, gerekse de mürtedlerle harb etmesi şimdi dahi tüm Müslümanların “minnetle” anması gereken bir tavrıdır.

Hz. Ebubekir oldukça külliyetli varlığa sahip ve ticaretle meşgul olan şahsiyetti Servetinin hepsini Allah ve Resulü uğruna harcamıştır. İman etmesinden itibaren İslam davasının yürümesi için annemiz Hz. Hatice ile birlikte elinden gelen tüm maddi fedakârlıkları yapmaktan çekinmemiştir. Müşrikler, özellikle dayanıksız ve kimsesizlere işkence yaparken Hz. Ebubekir maddi nüfuzuyla bu müslümanları esirgemeye çalışıyordu. Hz. Bilal’ı müşriklerin elinden kurtaran ve azat eden odur. O parayı dininin hizmetine sunmuş gerçek bir kahramandı. Hz. Peygamber hiç kimsenin akçesinin Ebubekir’in parası kadar işine yaramadığını belirtmiştir. Hz. Ebubekir’in ismi bugün hürriyetine ulaşmak isteyen ümmet için anahtar isimlerden birisidir.
Aşikâr olduğu gibi günümüzde kapitalizmi

barbar biçimi uygulanmaktadır. Yurtların finansı, para oyunları vesilesiyle sömürüye dayanmaktadır. İnsanlar gelir adaletsizliği yüzünden insanlığını unutmuş haldedir. Beşerin bir bölümünün evleri çarşıyken, bazı evleri de kabir gibidir. Kimilerinin sığınacağı konutu bile bulunmamaktadır. Yaşamlarını mezbelelerden topladığı şeylerle sürdürmeye gayret etmektedirler. Bu insanlar için tercih ve seçilme gibi kavramların önemi olmadığı gibi, demokrasi gibi bir dertleri de yoktur. Bu insanların ilk hedefi eğer başarabilirlerse “insan” olarak yaşamaktır.

Dünya ‘zengin kuzey, fakir güney’ diye bir ayırımın içerisindedir ve mahrum kesiminde yer alanlar için hayat bir lokma ekmekten ibarettir. Batı ise faiz, sömürü ve köle ticareti sayesinde biriktirdiği servet üzerinden felsefe üretmek ile meşgul. Marks, Adam Simith gibi filozoflar, servet, imalat münasebetleri üzerinden birçok teori üretmiş, insanların büyük bölümü de bu tezleri ciddiye almıştır. Anlaşılmayan doktrin illegal servet üzerinden yapılması gerçeğidir. Emtia kirli olunca, ha devletin elinde olmuş, ha mafyanın… Murdar paranın yaşama dair izi vahşi kapitalizm ve zalim komünizme sebep olmuştur. Mekke cahiliyesin deki servet de kokuşmuştu ve bu mülevves servet, çileye dayanan siyasi iktidar ortaya çıkartmıştır. Tıpkı bugün gibi… Irak, Afganistan, Filistin, Çeçenistan gibi vatanlarda yaşanan acıların zemininde, kirli paranın oluşturduğu kirli siyaset bulunmaktadır.

Hz. Sıddık, ince ruhlu bir zattı ve Kur’an-ı Kerim’i yüksek sesle kıraatı sever ve onunla birlikte gark olurdu. Men edilmiş şeyleri yemez, bir defasında içtiği bir sütü haram şüphesiyle geri kusmuştur.
Halife olmadan önce sahipsiz yaşlılara imdat eden bu zat-ı muhterem, halife olduktan sonra da aynı tavrını sürdürmüştür. Hatta bir keresinde, Hz. Ömer, yaşlı bir kimseye yardım etmeye gitmiş, fakat tüm ihtiyaçlarının görüldüğünü görünce, yaşlı kimseye, kimin her gün yardım ettiğini merak ederek sorunca “Ebubekir” cevabını almıştır. Hz. Ebubekir, cennetle müjdelenen, hatta hesapsız olarak cennete gireceği Hz. Peygamber tarafından bildirilen bir kimsedir.

İçinde yaşadığımız kıyıcı rejime Ebubekir gibi tutum göstermek, olan ve olacak zulümlere köklü bir çaredir. Sadist nizamın pestil haline getirdiği, biçare, düşkün ve mağdur zevatlara Hz. Ebubekir gibi el uzatmak, meseleleri halletmenin ilk adımıdır. Müslüman fert ve organizasyonlar, (şirket, cemaat ve dernekler) kapitalist zihne göre değil, Hz. Ebubekir gibi tavır koymalı, ince ruhları ile insanlara insanlıklarını hatırlatarak bataklıklardan kurtarmalıdırlar. Servetin renginin olup olmadığı tartışmalarının yaşandığı şu günlerde, sermayenin rengini Hz. Ebubekir gibi helale boyamak, helal sınırları içerisinde haramzadelere karşı durmak, dünyadaki canavarlara verilecek en görkemli mukabeledir. Zira ne kadar kudretli olurlarsa olsunlar, zalimlerin Hz. Ebubekir gibi kimselere gücü yetmez.