Herkes eline bir kalem almış ve o elindekinin farkında olmadan hunharca yazıyor! Peki sadece ele kalem almak mıdır yazmak ya da yazar olmak? Yazar adayı, yazmaya başlamadan önce şunu çok iyi bilmelidir: Edebiyat dünyasında sadece eline kalemi almış olmak, ergen bir çocuğun mastürbasyon yapmasıyla aynı kefededir. Yazdığım bu cümleyi ister ağır bulun, isterseniz sancılı ama edebiyat dünyasında saygın bir yazar olarak kalmanız için, bu ağır cümleyi dikkate almanızı tavsiye ederim.

Öncelikle yazar adayı, gerektiğinde keskin bir bıçak gibi olmak için kendini bilemeli; gerekirse beynini yarıp içerisine; dünya, insan, fikir koyup harmanlamalıdır. Damarlarına ise sevgi, saygı ve vicdanı enjekte ederek, kalbinde pompalamalıdır. Sonra yazar adayı elindeki iki büyük aşığın farkına varmalıdır. Yazarın elindeki bu iki büyük aşık tabiî ki de kalem ve kağıttır.

Kalem olmadan kağıdın, kağıt olmadan da kalemin hiçbir manası olamaz. Siz hiç Mecnun hikayesinin Leylasız sonlandığını duydunuz mu?

Aslında edebiyat kalemle kağıdın sevgili olmasıdır. Kalem güzel cümleleri ilmik ilmik kağıda dokumadan, bir bakıma kalem kağıda aşkını en derin şekilde itiraf etmeden edebiyat maalesef olmuyor. Peki yazar bu iki sevgili arasında nerede durmalı? İşte en önemli rol burada yazarındır. Çünkü kalemin de kağıdın da özü odundan geldiği için bunlara duyguyu yüklemek yazarın işidir. Yazar kaleme içindeki kıymetli kömür madenini hissettirmeli kağıda da inceliği ve zarifliğini… İşte o zaman yazar, yazar; yazdıklarıysa o değerli ve ince kalem ve kağıt sayesinde edebi değer taşıyabilir. Eğer senin, kalemin kağıtla sevişmeye başlamışsa işte o zaman sen edebiyatçı olmuşsun demektir.

Kalem kağıda değdiğinden beri yazıyor! Yeter ki kalem o kağıda niyetini bozmasın… Niyet bozulunca, kelimeler satılık, yazarlık köpekliğe dönüşür. Bu sefer bu iki sevgilinin arasına çıkar ilişkisi girer; yazarlıksa mahkeme katipliğinden ileriye gidemez. Birileri ona her zaman ‘yaz kızım’ muamelesi yapar durur. Yazar adayı bir de şunu çok iyi bilmelidir, kulağına küpe etmelidir ki, yazar olmak başka şey, katip olmak başka…

Yazıyor! Yazıyor!

Herkes eline bir kalem almış ve o elindekinin farkında olmadan hunharca yazıyor! Yazılanlar, eski zamanlarda gazete satan o çığırtkan çocuğun artık ağzına bile yakışmıyor…