İnsanlar kendilerine yüzyıllarca rahat bir hayat sunmak için kendilerini daha rahat yaşatmak için bütün isteklerini karşılamak için kendi özgürlüğünün yanında başka insanlarında özgürlük haklarını ihlal etmektedir. Bu gibi girişimleri engellemek için insanların devlet kurma mecburiyeti ortaya çıkmıştır.Devlet dönemin şartlarına göre kendi yönetmede farklı yöntemler uygulanmış ve bugün demokrasi adı altında cumhuriyet rejimi dünyada en uygar devlet yönetme biçimi olarak algılanmıştır.

Bugün yaşadığımız dünyada demokrasi yaygın olmasına rağmen yine de bazı bölgelerde meşrutiyet krallık gibi yönetim şekilleri devam etmekte ama bu yönetimlerle halkın uyuşmadığı yerlerde isyanlar görülmektedir. Bugünkü Orta Doğu.İnsanların bilinçlenmeye başladığında isyanları önlemek elinizde olan bir şey değildir.İnsanı yaşat ki devlet yaşasın prensibi belkide ülke yönetmekteki en önemli unsurdur diyebiliriz.Ama bugün en yakınımızda insanların özgürlük mücadeleleri bizleri sevindirmenin yanında yaşanan olumsuzluklarda bizi üzmektedir.Farklı güçlerin farklı kültürlerin bir fırtına bölgesi diye nitelendirilen bölgedeki son halka Suriye.

Suriye'deki olaylar elbette herkesi çok üzmektedir.Bir dönemin parlak şehri kültür abideleri yüce şahısların kabirleri en önemli kültür hazineleri yok olurken devletin yönetimi buna çözüm bulmaktansa hala aynı şeylere devam etmektedir.Onca dökülen göz yaşlarının şehit kanlarının bir önemi kalmadığı gibi geriye kalan sadece harap bir evde göz yaşlarını döken evlat acısı çeken anne ve babalar.

Şuan tek taraflı düşünmek elbette yanlış.Halkının kendi yanında olduğunu söyleyen bir liderin kendine halkına şiddet baskı uygulaması çok mu doğru ?Halkını zulmeden bir lider artık o ülkenin lideri olamaz belki lider olabilir ama bu görüntüler bu çığlıklar bu göz yaşları bu harabe şehir bu liderin bıraktıkları ise artık bu lider kabul edilemez.

Bugün görüyoruz ki insanların saltanat hırsları bir ülkeyi ve o insanları ne hale getiriyor ve biz bunları izlerken içimiz parçalanıyor.Ve Suriyeli kardeşlerimize bir şey yapamamanın acısı ise insanlık ayıbımızı gün geçtikçe yüzümüze vuruyor. Suriye deki olayların ve kardeşlerimizin bir an önce huzur ve refaha kavuşmasını dualarımızdan eksik etmemek ümidiyle satırlarıma son veriyorum...