Günümüzde sosyallikte sosyal hayatta anlamını iyice yitirdi.

Özellikle internetin ve sosyal ağlarında hayatımıza girmesinden sonra iyice sosyalleşelim derken asosyal olma yoluna gidiyoruz.

İşin kötü tarafı bu durum öyle bir hal aldıki akrabaya eşe dosta dahi misafirliği kestik internet üzerinden görüşüyoruz hal hatır soruyoruz.

Durumda bu hali alınca eski dostluklarda arkadaşlıklarda iyice eskide kalıyor.Sosyal medyayla ne kadar karşımızdakilere karşı duygularımızı ifade etsekte bu ne oturup bir bardak çayda anıları paylaşmaya benzer, nede hüzünlediğinde omzunda bir dostun elini hissetmeye...

Bizim için durum bu iken çocuklarımız için durum daha bir vahim hale geliyor.

Çocukluğumuzun oyunları olan yakantopu, sekseği, mendil kapmacayı, uzun eşeği zaten bilmiyorlar.

Boş vakitlerine bilgisayarın televizyonun karşısında tüketiyorlar.

Örneğin: Akşam ezanı bizim zamanımızda sokakta oyun oynamayı bırakıp eve girmek iken, şimdiki nesil için odasındaki bilgisayarı bırakıp yemek masasına oturmak anlamına geliyor.

Pazar günleri bizim için hep beraber neşeli bir kahvaltı anlamına gelirken, şimdiki nesil için gece geç saatlere kadar nette sörf yapıp öğlene kadar yatma anlamı taşıyor.

Demem o ki internete de girelim sosyal ağlarıda kullanalım ama arada birde maddesel ortamdan sıyrılıp manen değer verdiklerimizin yanında olalım.Sevdiklerimizi ziyaret edip birliket vakit geçirelim.

Çocuklarımızada bu konuda yol gösterici olalım. Yoksa bu gidişte bırakın eşi dostu ziyaret etmeyi, cenazeye bile google den gideceğiz.