Değerli okuyucularım. Bugünkü yazımda sizlere herhangi bir olayın eleştirisini yapmak yerine, bazı olaylara acizane çözümler bulmak yerine, kimi olaylara fikrimi söyleyecek yerine çok kısa olarak duygularımı dile getirmek istiyorum.

Haftalardır bizleri üzen, kimi zaman göz yaşlarımızın dökülmesine sebep olan Suriye ve Mısır olayları gündemimizden çıkmaz oldu. Çok yazıldı ve çok çizildi. Bu duruma isyan edenlerden tutun, üzülene, oturdukları yerden rahatça bu konuları tartışanlara kadar çok söz söylenmiştir. Çok üzüldük ve çok ağladık.

Acizane bende artık söz bitti. Ne diyecek kelime bulabiliyorum ne de yazacak satır.

Hepimiz, bu sabah öğrendiğimiz bir konunun, gündemi ele geçirdiğine sahit olduk.
Suriyede zalim Esed’in halkı kimyasal füzeler ile uykularında vurduğu haberi hepimizi üzdü. Yetişkinlerin şehid olmasıyla birlikte (sayısı kaç olursa olsun bir kişi olsa bile fazla) bir sürü bebek ve çocuk çırpınarak, titreyerek, nefesleri kesile kesile boğularak can verdiler.

Ben resim ve video görüntülerini bir kaç saat önce izleme imkanı buldum ve hala kendime gelemedim. Bu satırları yazarken bile gözyaşlarıma hakim olamıyorum. Bu yüzden, sözün bittiği yerde olduğumu düşünerek duygumu dile getiriyorum bu zalim Esed saldırısına.