farkettiniz mi bilmiyorum. bizim için ne kadar özel insan varsa hepsini hatırlamak için bir gün ayarlamışlar. annemiz, babamız, sevgilimiz... bu özel insanları hatırlamak için neden bir güne ihtiyaç duyuyoruz ki? her gün hatırlanması gereken bizi 9 ay karnında taşıyan annemize bile sevgimizi göstermek için bir gün ayrılmış. bu günde anneler aranır, hediyeler alınır., 365 günün bir gününü onlara ayırmış oluruz. peki diğer 364 gün ne yaparız?

bu özel dediğimiz günlerde alışveriş merkezlerine gidilir. özel insanlar için hediyeler alınır. acaba hangisini alırsam daha çok sevinir der insanlar. düşünmezler ki o özel kişinin yanında olsa o bile yetecek sevdiğine. her şeyi maddiyatla ölçtüğümüz için bu gösterişi de yapmak lazım demi. 365 günde bir hatırlıyoruz sevgimizi göstermemiz lazım onlara. romansondan saat armineden eşarp bilmem ne lokantasına da rezarvasyon yaptırdık mı tamamdır. böyle bir zihniyet oluşmaya başladı insanlarımızda.. maddiyatla her şeyi çözebileceklerini zannediyorler. herşeye para biçmişler. sevgiye bile...

annemi aradım. kardeşim bir hediye yapmış kendi elleriyle boyamış, zarf yapıp zarfa koymuş. anneme vermiş. diğer kardeşlerim de evdelerdi. anneme dedim ki anne ne hediye istersin gelirken getireyim. oğlum dedi siz gelin yanımda olun o bana yeter... hangimizin annesi bunu demez.. sizden hediye istemiyor annelerimiz sadece onları unutmamamızı istiyorlar. onlara 365 günün 1 gününü değil onlara hergünün anneler günü olduğunu hissettirmemizi istiyorlar..

ŞUNU UNUTMAYIN HİÇ BİR ZAMAN MADDİYAT MANEVİYATI SATIN ALAMAZ...