Mutlaka mırıldanmalar oldu ama doğru bir takımla çıktı Fenerbahçe Saraçoğluna. Perşembe günü oynanacak maç için yorgun ayakların dinlenip taze kuvvet olarak sahne almaları gerekiyordu Lizbon’da ki mücadelede. O yüzden Türkiye Ziraat Kupa’sında uyguladığı tarzda bir ratosyana gitmeyi tercih etti Kocaman. Ayrıca Raul, Topal ve Webo çeyrek finalin ikinci ayağında oynamayacakları için, yedek kadrodan bazı oyuncuların Benfica maç kadrosunda yer alacak olmaları, bu maçta oynayıp adaptasyon yaşamaları açısından önemliydi.

Maçın ilk yarısında Krasic haricinde herkes elinden geleni yaptı ve ilk çeyrekde ki aksaklıklardan sonra Kayserispor özellikle devrenin son 20-25 dakikasında Ceyhun’un şutu dışında ortalıklarda pek gözükmedi. Maçın hemen başında Cleyton’dan gelen şok golden sonra toparlandı Sari Lacivertliler ve özellikle soldan Stoch ile çok etkili akınlar geliştirdiler. Ah Stoch demek lazım herhalde ve bugüne kadar da nerelerdeydin diye de sormalı kendisine. İki frikik’i tehlikeli şekilde ceza alanına gönderen, bir frikik’i direk kaleye gol vuruşu olarak yapan, ceza yayı dışından sert bir vuruşla golü koklayan ve devrenin sonunda yine sol kanattan gelip Webo’nun ve Topuz’un son dokunuşu yapamamalarına rağmen takımını pozisyona sokan çok etkili bir futbol gösterisi sundu izleyenlere. Diğer kanatta oynayan Krasic ise maalesef gene saçlarının dışında yoktu sahada. Topal ilk yarının defansda ve orta sahada takıma fayda olarak en fazla katkı sağlayanıydı. Kayserispor’un en tehlikeli yanı Clayton, Bobo , Sefa vePablo Mouche dörtlüsü. Nitekim golde Bekir’in hatası kadar Cleyton ve Bobo’nun da fırsatçılıklarının etkisi büyüktü. Bu arada Krasic adına ilk yarı için bir anekdot daha; Fener’de ilk yarının en çok koşanı olmuş 5825km ile. Herhalde saçlarını dalgalandırmaya bayılıyor olmalı.

Tempo-Arzu-İştah

İlk yarı 0-1 geride olmasına rağmen gol dışında hemen hemen rakibine pozisyon vermeyen Fener’in yedeklerinin tek eksiği goldü ve bunu düzeltmek adına ikinci yarıya doğru değişikliklerle başladı Kocaman. Sow ve Kuyt’ın oyuna girişleri takımı hareketlendirdi. Artık hem yedek kadro hem de aslardan oluşan, seyirciye “futbol tadı” sunacak bir karışım vardı. Ve öylede oldu. Takım arzuyla, iştahla temposunu artırarak çabaladı durdu. Baskıyı artıran Kanarya Sow’un asistinde Kuyt’ın mükemmel vuruşuyla oyunu dengeye getirdi. Sow pasını ceza alanına gönderdiğinde doğru noktaya koşu yapan Stoch, stoper Khizanishvili’nin dikkatini dağıtarak Kuyt’ın önünü açtı ve gol geldi. Topal gene çok çalışıyor, bu devrede ki yeni göreviyle sağ çizgiye yakın oynayarak takımını atağa kaldırıyor ve maçın da adamı oluyordu. Sanki birileri Topal’ı klonlamıştı çünkü bir değil 3-5 tane Topal izliyorduk sahanın bir ucundan diğerine. Kelimenin tam anlamiyla sahanın her yerindeydi. Topu oyun alanının içinde tutarak yaptığı ortaya Webo’nun kötü kafa vuruşu golü getirmezken, yanında ikizi de olduğu halde kafası hala gördüğü o saçma sapan sarı karttaydı besbelli. Ya Caner’e ne demeli? Daha bir kac hafta evvel Hoca’sının “bıçak sırtı” bir oyuncu demesinden hiç ders almamış gibi bir oraya bir buraya saldırarak bu sefer sanki “kafasında giyotinle” oynuyor, gördüğü sarı kartın ardından her an ikinciyi görecekmiş gibi intihar edercesine sinir harbi çıkarıyordu Kadıköy’de. Dua etsin Hakeme. Müftüoğlu çok sabır gösterdi Caner’e.
Evet dün akşam Cimbom’un galibiyetiyle artık şampiyonluk büyük olasılıkla kaybedilmişti ama penaltıyı “ters köşeye” atıp “dört köşe” mutlu olan Baroni yeniden kendine olan güvenini kazanmıştı. Dahası twitler, fotoğraflar derken basının ilgi odağı olan Stoch oynadığı başarılı futbolla hem yarı finale göz kırptı hem de finale çıkılması halinde takıma maximum fayda sağlayabileceğini ortaya koydu. As oyuncularıyla, yedek oyuncularıyla bir maçı daha kayıpsız geçiyorlardı. Ne diyelim yorgunluk bahane hem aslar hem de yedekler şahane….

New York, 01:23