“Ey Rasulüm! Onlara o vakti hatırlat, hani Rabbin, Ademoğullarından, bellerinden zürriyetlerini çıkardı, onları kendi nefislerine şahit tutarak: Ben sizin Rabbiniz değil miyim? dedi. Onlar da: Evet, sen bizim Rabbimizsin dediler. (Onlarla birlikte Biz ve meleklerimiz buna) şahitlik ettik ki, kıyamet günü: Biz bundan gafildik, haberimiz yoktu demeyesiniz. Yahut, bizden önce babalarımız Allah’a ortak koştu, biz de onlardan sonra gelen bir nesildik; onların izinden gittik. Batıla dalanların yüzünden bizi helak mi edeceksin? şeklinde küfrünüze mazeret ileri sürmeyesiniz diye böyle yaptık.” (A’raf/172-173)

Allahu Tealâ’nın kulları ile yaptığı bu misakı (ilahi sözleşmeyi), şimdilik hatırlamıyor olsak bile, Yüce Rabbimizin hatırlatmasıyla, bizim O’nunla böyle bir sözleşme yaptığımızı kesin olarak kabul ederiz. Biz unuturuz, fakat Rabbimiz unutmaz, biz yanılırız, ancak O yanılmaz. Biz zamana bağlıyız, O ise zamanı yoktan var edendir, zaman ve mekan onu bağlamaz.

Akıllı olup buluğa erdiği halde, Rabbiyle yaptığı sözleşmelerin hiç birisine sahip çıkmayan, fıtratını bozan, insanlık değerlerini kaybeden ve Rabbini unutup eşyaya tapan insanlık, dünyada ve ahirette mutlu olamayacaktır. Çünkü imansızlık ve şirk, insan kalbi ve fıtratı için en büyük kötülüktür. Tevbe edilmezse bunun cezası da büyük olacaktır.

Arifler demişlerdir ki: Kalp, iman, ibadet, zikir, fikir ve sevgiyle uyanır, asli safiyetine kavuşursa, Allahu Tealâ’ya ruhu ve bütün zerreleriyle verdiği sözü hatırlar, fıtratına konmuş Allah sevgisini tadar, her şeyin O’na şahitlik yaptığını görür, kainatla birlikte zikre geçer.

İnsan elest bezminde RABBİ’nin cemalini gördüğü için, O ‘nun aşkı hep içindedir.O gördüğü her güzellikte aslında RABBİ’sini görür.Fakat o görülen her güzellik O’nun sadece bir yansımasıdır.Ne kadar çok zengin olursa olsun, ne kadar güzel biriyle evlenirse evlensin, güzelin sonsuzluk durağı sadece Rabbi si olduğu için, hep bir eksiklik, hep bir tatminsizlik duyacaktır.Bu dünya hayatı her bir insan için gurbet.Cennetten kopup gelen insan asıl vatanını arzular, Rabbinin cemalini arar.

Nitekim Allah cc. Ayetinde şöyle der;’’Bu dünyada rahatlık ve neşeyi boşuna aramayın, rahatı ve neşeyi oraya bıraktım.’’ Der.Asıl vatan cennete kavuşma şerefine erersek, ruhlarımız işte asıl o zaman sükuna erecektir.gerçekten de hangi mutluluk daimi, hangi zevk, neşe baki.İnsanoğlu her daim huzursuz, rahatsız.

Yine Bakara suresinin ayetinde;’’insanlar imtihan edilmeden öylece başıboş bırakılacaklarını mı anıyorlar.Biz sizi biraz açlık, biraz korku, mallardan, canlardan eksiltmeyle deneriz.sabredenleri müjdele.’’Demek ki bize bu dünyanın cennet haline gelmesini beklemeyeceğiz.Burada inşa edeceğiz cennetimizi, tüm yaptığımız hayırlı ameller ve sıkıntılara gösterdiğimiz sabırla.