İnsanoğlu otobüs şoförü gibidir. Niye...!

Derseniz anlatayım;
Otobüs (HAYAT) yeni ve sağlamdır deposu (CÜZDAN) full doludur.
İçine yolcular (DOSTLARINIZ) binmiştir, hemde balık istifi.

Yol uzundur, hemde çoook uzun. Eğer bu otobüsün (HAYATIN) şoförü siz iseniz, yolculuğa da, içindeki yolculara da katlanacaksınız. Dedimya yol uzundur.

Gidersiniz, Gidersiniz, Gidersiniz. Uzun bir süre sonra, yolculara yüküm çok ağır birazınız inseniz dersiniz kimse tınlamaz. Bir müddet sonra depodaki benzin (PARA) Azalmaya başlar. Bunu gören ayaktaki yolcular (ARKADAŞLAR)
Bu bizi yarı yolda bırakır diye çaktırmadan teker, teker inmeye başlar.

Şöyle dikiz aynasından geriye doğru bir bakarsınız ayaktaki yolcuların (ARKADAŞLAR) hepsi inmiştir.
Yol uzun, Haliyle araçta ufak, tefek arızalar vermeye başlıyor. Yardım istersiniz kimse oralı bile olmaz.
Kendi imkanlarınızla tamir eder, yolunuza devam edersiniz. Artık depoda yakıt iyice azalmıştır, Otobüs teklemeye başlamıştır. Bunun farkına varan diğer yolcular (AKRABALAR)'da yavaş yavaş inmeye başlar. Şööyle dikiz aynasından bir daha bakarsınız geriye üç, beş kişi kalmış (AİLE). Kör, topal biraz daha gidersiniz.

Ve taak diye yolun ortasında kalırsınız…!

Nasıl olsa artık yolda kaldık hadi bir el atında şu otobüsü kenara çekelim bari arkadan biri vurmasın dersiniz, yine kimse umursamaz. Çünkü insanların artık sizinle işi bitmiştir. Son bir daha bakarsınız dikiz aynasından geriye kimse kalmamış. Hanii nerede.....?

Sen şöyle iyi şoförsün, böyle iyi adamsın diyenler.
O üç, beş kişide çoktan bir taksiye binip gitmiştir. OH..! Kaldınız mı yapayalnız. İner otobüsü tek başınıza itmeye çalışırsınız, olmuyor yük çok ağır. Mecburen oturursunuz yine direksiyon başına, kara kara düşünürken.... Küüt diye arkadan büyük bir tır çarpar (KAFANIZA SIKMIŞSINIZDIR).

Sonuç;

O yolcular çoktan başka bir otobüse binmiş yollarına devam ediyor. Yarı yolda yine siz kalmışsınızdır. Hemde sonsuza kadar....!


Saygılarımla