Kemal Tahir, Osmanlı’nın son dönemlerinden Cumhuriyete kadar iktidar savaşlarının en önemli unsurunun yandaşları yemlemek olduğunu ve temel amacında muhalefetsiz bir iktidar olduğunu “Kurt Kanunu” isimli eserinde anlatır. Muhalefetsiz bir iktidarın da iki anahtarı vardır: İstiklal Mahkemeleri ve Takrir-i Sükun Kanunları… Aynı gelenek bugün de Özel Yetkili Mahkemeler ve Terörle Mücadele Kanunları ile devam etmekte. Yani iktidarda ister Kemalistler olsun ister Muhafazakârlar olsun aynı zihniyetin devamıdır.

Yedirmem kelimesi argo bir kelime… Siyaset ve adaletin dili bu duruma düşmüşken bir kıssa anlatmakta fayda vardır.

“Hazreti Ömer'le Muaviye gençtirler. Henüz İslam zuhur etmemiş ve onlar da müslüman olmamışlardır. Ticaret yapmak için İran'a gidiyorlar. Beraberlerinde, hızıyla meşhur arap atları vardır. Onları İran'da satıp para kazanacaklar. Bütün atları satmışlar, bir tanesi kalmış. O da en hızlı ve en pahalı olanıdır. Esas kârı onu satınca yapacaklardır.

Bir müşteri çıkar. Etrafında bazı adamlar vardır ve ona hürmet etmektedirler. Anlaşılıyor ki ekabirden. Müşteri, atın fiyatını sorar, öğrenir, kabul eder ve atı alıp, parasını bir gün sonra vereceğini söyler.

“Yarın buraya gelin paranızı alın, der, Hz. Ömer ve Muaviye:

Siz kimsiniz? diyecek olurlarsa da, yanındakilerin işaretleriyle susarlar ve bir şey soramazlar.

Kendi kendilerine:

“Her halde devlet adamlarından birisidir. Paramızı vermeyecek değil ya ...” derler,

Öbür gün parayı alacakları yere giderler. Fakat gelen giden olmaz. Can sakıntısı içinde, kaldıkları hana gelirler. Hancıya durumu anlatırlar. Hancı durumu anlar ve saraya gidip hallerini hükümdara anlatmalarını tavsiye eder. O sırada İran hükümdarı, adaletiyle meşhur olan Nüşirevan'dır.

Ertesi gün, bir tercüman vasıtasıyla şikayetlerini anlatırlar. Nüşirevan, ellerine yol parası olacak kadar cüz'i bir para verdirip saraydan gönderir. Buna daha da üzülen iki arkadaş hancıya durumu anlatıp ne yapmaları lazım geldiğini sorarlar. Hancı, "yarın beraber gidelim ve sizin tercümanınız ben olayım" der. Öyle yaparlar ve meramlarını anlatırlar. Mesele anlaşılır: Meğer bunların atlarını alıp paralarını vermeyen, hükümdarın yeğenidir. Önce tercümanlık yapan şahıs da yeğenin adamıdır. Bunları, yol paraları olmayan ve Arabistan'a gitmek için para isteyen yabancılar olarak tanıtmıştır. Nüşirevan'a.

Ortada iki suçlu vardı: Hükümdarın yeğeni ve sahtekâr tercüman.

Nüşirevan Hz. Ömer ve Muaviye'nin her ikisinin de paralarını verdirir ve "Bu gece de bizim misafirimiz olsunlar, yarın erkenden gidebilirler" der ve ilave eder:

“Sabah erkenden şehirden çıkarlarken, biri şehrin bir kapısından, diğeri de bir kapısından çıksın.

Öyle yaparlar. Fakat her ikisi de acaip bir manzarayla karşılaşmışlardır. Çıktıkları kapıda birer ceset sallanmaktadır. Cesedin birisi hükümdarın yeğenine, diğeri de yanlış tercüme yapan tercümana aittir. Ömer ve Muaviye dehşete düşerler ve Nüşirevan'ın adaletini takdir ederler.

Gün gelir Peygamberimiz zuhur eder ve ikisi, de müslüman olur. Birisi İslam halifesi Hz. Ömer, diğeri de Şam Valisi Muaviye olur.

Şam'da bir cami yapılacaktır. Cami yapılması düşünülen arsanın sahibi bir yahudidir. Muaviye, nasıl olsa cami yapılacak diye, yahudinin izni olup olmadığına bakmadan arsayı istimlak eder. Yahudi’nin buna gönlü yoktur. Durumu halifeye şikayet etmek ister. Ver elini Medine ...

Medine'ye gelir. Adaletiyle meşhur halife Ömer'i sorar. Kendisine gösterirler. Yahudi, şikayetini Hz. Ömer'e anlatır. Şikâyetçiyi dinleyen halife, oracıkta bulduğu bir kemik üzerine bir cümle yazıp onun eline verir ve:

“Bunu Muaviye'ye ver, der.

Üzerinde sadece tek kelimelik bir yazı olan kemikle geri gönderilen Yahudi, ümitsizliğe düşerse de, istemeye istemeye elindeki kemiği Şam'a kadar getirir ve Şam Valisi Muaviye'ye verir.

Muaviye, halifeden gelen kemiği alır, okur ve yahudiye:

“Arsan alınmayacaktır, der.

Kemiğin üzerinde yazılı olan tek satır şudur:

"Ben Nüşirevan'dan daha az adaletli değilim."

Fakat Yahudi bu adalet karşısında şaşırmıştır.

Çünkü koskoca halife, Şam Valisi karşısında kendisini tutmuş, yanlışlığa razı olmamıştır. Bu durumdan oldukça etkilenen Yahudi’nin kalbinde hidayet rüzgârları esmeye başlar. Daha fazla duramaz ve müslüman olur.”

Muhafazakârlar sadece kendisi yesin, kimseye yedirmesin. Aman ha…