Bugün güzel bir iftar akşamı için bir lahmacuncuya gitmiştim. Keyifli bir menü. Menüde mercimek çorbası iki lahmacun yanına güzel bir yayık ayran tatlı salata. Klasik belki ama insan öyle güzel bir mekana gidince insan kendini bir hoş hissediyor ve keyiflice yemeye koyuluyor. Ama keşke diğer insanlarında böyle olsaydı o an. Neden biliyor musunuz ? O vakit yemek yediğim lahmacuncunun yanında bulunan bir Pizzacı vardı adını vermiycem ama P harfiyle başlayan ve belkide dünyaca ünlü bir pizzacıydı. Ve evet ünlü reklam kokan bir yer olduğu için o mekan tıklım tıklım idi. Sürekli işçiler çalışkan arılar misali koşuşturuyorlar idi. Ancak birşeye dikkat etmiştim orda onlarla beraber çalışan o Pizzacının müdürü vardı. Mavi gömlekli top sakallı godoman biçimli bir müdür ! Ancak elbette asıl dikkat ettiğim bu değildi ! Çünkü işçilerine her defasında en ufak hatada bile onların duygu ve düşüncelerini dikkate almadan onlara ; ''Gerizekalı, işe yaramaz, mal tembel gibi hitapları olan tatlı top sakallı belkide sol görüşlü bir adama dikkat etmiştim. Tabi öyle birine adam denirse !
İlginç değil mi hayat ? Reklamdan ötürü bir sürü insan o mekana uğruyor ve kulaklarını tıkamalarına gerek olmadan o iğrenç adamın işçilerine karşı yapmış olduğu saygısızlığı duyuyorlar ama işte ünlü mekan ya , sırf öyle diye kimse o duruma aldırış etmeden yemeğini yemeğe koyuluyor ? Tuhaf değil mi şu reklam denilen şey. Çünkü o vakit başka şeylere de dikkat etmiştim ; mesela o vakitde yan yana dizilmiş olan ve kültürümüze ait birçok yemek veren lokanta ve restorantların birçoğunun az ama o dünyaca ünlü dediğimiz restoranın bir sürü müşterisi vardı sırf o yağlı ve pahalı pizzayı yemek için. Çünkü o vakit güzel yemekleri ve biz bizeyiz şurada diyerek samimi ilişkilerle birşeyler satma telaşında olan tüccarların belkide kasası kan ağlıyor ama o işçisine zerre saygısı olmayan ama her 1 Mayıs'ta devlete belkide her türlü hakareti yapan adamın restorantı tıklım tıklım idi. O ''top sakallı güya adam '' müsveddesinin !

Ancak asıl meseleye gelecek olursak ! Biz bu tüm yaşananlardan mikro mekanizma beyinler olarak ne yapıyoruz ? Ne yapıcaz yerli tüccarımıza ve o pizzacıda eşi benzeri olmayan yemeklerimize önem vermiyoruz. Bol yağlı ve fiyatı bol kazıklı olan şeyi tercih ediyoruz. Üstelik işçisine zerre kadar saygısı olmayan o mavi gömlekli top sakallının o işçisine ettiği hakaretleri tüm AVM duyuyorken tiksinmeden onun bulunduğu ''P'' Pizza restorantına gidip yemeklerimizi afiyetle yiyoruz ve sonra da o paralar kapitalist ortaklarına gidip onlar güçlendikçe ülkemizin başına gelen en ufak şeyde ; Vay efendim bu ülke batacak serzenişleri yapıp suçu birbirimize atıyoruz !

Sonuç olarak ; evet bir suçlu varsa o birimiz yada o , bu , öteki felan değildir. Suçlu ; hepimiziz. Çünkü mikro beyinler olaral tavrımızı koymuyoruz. Geçmiş olsun bizlere...