Hayat,size verilmiş bir armağandır.

Hayatınızı başkalarının üstüne inşa ederseniz,onlar istediğinde o bina yıkılır ama hayatı kendinize göre inşa ederseniz ve başkalarına sadece o binadan daireler verirseniz,hem hayatınız sağlam olur hem de istemediğiniz bir şeyi yapmak zorunda kalmazsınız.

Hayatta birçok acı vardır,hepinizin yaşadığı bir çok acı.Ama şunu unutmamak gerekir ki ölümün olduğu bu dünya da hiçbirşey gerçek değildir,kendi bedeniniz bile bir emanettir.Yani siz o emanet bedenlerinizle emanet acılar çekiyorsunuz.

Birçok psikoanalizlere göre,biz Türkler çabuk mutlu olup uzun süreli acı çekmeyi alışkanlık haline getirdik.Bu insan olmanın hatta canlı olmanın bir özelliğidir.Bir köpeğe 1 yıl boyunca hergün aynı saatte sopayla vurursanız(!) o yılın sonunda sopayla vurmasanız bile köpek o saatte psikolojik olarak acı duymaya başlar.Bu taktiği eski dönemlerde bir işkence aracı olarak kullanan çok sayıda devlet var.Elleri zincirli ve gözleri bağlı bir adama sürekli,eğer konuşmazsan göğsünün ortasına kızgın demir batıracağınızı söylerseniz,o adam acısını daha batırmadan yaşamaya başlar.Eğer gözleri bağlı ve kızgın demir batırılmayı bekleyen bir adamın göğsüne,sadece bir buz kütlesi batırsanız bile o adam buz ile yanma hissi hissedecektir.

Hayat ve acı çekmekte buna benzer,eğer siz hep kızgın demiri beklerseniz göğsünüze gelen serinletici buz kütlesinin serinliğini hissedemez ve acı çekmeye devam edersiniz...

(Yorumlarınızı bekliyorum)