Ağlama anne…
Oğlun kaç asırdır susan Anadolu’nun yeni açan çiçeklerinden.
Hiç çiçek görmemişlerin bahçesinde açan çiçek anne.
Lalezar nedir bilmeyenlerin bahçelerinde açan gonca güllerden.

Ağlama anne…
Anadolu yıllardır kan ağladı artık sen ağlama anne.
Suçum güllerin samimiyetine inanmayan vicdanları hesaba çekmek.
Suçum Anadolu’yu beklenen sahiplerine temiz bırakmak.
Suçum güçlünün sopasından değil Allah’ın adaletinden emin olmak.

Ağlama anne yüreğinin gülleri haz olup solmasın…
Çöl yağmurundaki damlalarız biz, ben o ve öteki.
Örnek aldığımız bir Peygamberimiz bir Anadolu’muz var.
Sen hiç taşıma vatansever ile vatan savunulduğunu gördün mü anne.
Ne yalan bir dünya, ne insanlık kayboluşu,
Biz inandık, ki sedamızın ruhu hasta çağa etki edeceğini
Ağlama anne, bize kim sahip ise o koruyacaktır.

Ağlama anne…
Garip bir Mecnun misali, Leyla’sı çok uzaklardayız biz.
Ben makamı mansıbı bir kenara bıraktım anne.
Ümit, bak işte tam orada duruyor.
Ben çocuğuma Anadolu lalezarı bırakmak için susmadım, sende ağlama.
Barış türküsü söyleyen çocukların koşması için Anadolu’da, boğazımıza kement bile atsalar,
Sen ağlama anne…