Zalimler ortadoğusunda bir gün daha.
Kimlerin ne zamandan beri buralarda yaşadıkları ise malum.

Herkesçe bilinen bir gerçek var. Ya Iran’ın Sasanileri, yada Yahudi’lerin Zionlaşmış Ortadoğusu.
Herkese bu topraklar kutsal sayılmış. Vad’etmişler zamanında. Kiminin kitabında, kiminin eski öğretilerinde al denilmiş bu toprakları.

Ama birileri de var ki; onlar orta asyadan kimbilir hangi nedenlerle, belki içgüdü belki baskı, çıkıp buralara kadar gelmişler. Yine tevafuk olacak ya; çıkmışlar ama Asya altlarında Arapların Çin’lilerle savaşlarına da şahit olmuşlar. Bu mübarek zatlar orada Arap yarımadası inancını da tanımışlar tabi. Adı Islam’mış.

Vel hasılı, bu birileri çoğu Islam aydınlanmasını da yanlarında alarak çeşitli tarihsel hadiseler de yaşayıp Anadolu topraklarına ayak basmışlar. Bu insanların zamanında din, dil, ırk, kitap, para artık ne kadar az önemliyse o kadar ters orantıda dağılıp yayılmışlar. İnsanlara nasılsan öyle yaşa ama bak Islam’dan da habersiz kalma demişler. Siyasi veya cımbızlanmış ayetlerden yola çıkıp cihad adını verdikleri islamı değilde, Siyer bilgisine sonuna kadar entegre olmuş bir imparatorluk haline gelmişler.

İnanç gereği her kesime eşit mesafede durup, hakkını verdikleri devlet makamlarına da leke sürdürmemeye özen göstermişlerdir. Herşeyin bir sonu olduğu gibi; bu gelenekler de yavaş yavaş kendi mezarlarına gömülmüşler. Ortaya çıkan yeni devlet ise Türkiye. Yaklaşık bir yüz yıllık geçmişe sahip bu devlette şu ana kadar gerekli gereksiz bir sürü olayların üstesinden gelindi. Şu sıralarda ise dirayetli bir şekilde giden Dış İlişkiler çarpraz bir biçimde kendisini test ediyor.

Çok yüzeysel bir biçimde insanların bilgilerine dahil edilen bu hadiseler sonunda yeni sınırlar ve yeni komşular varolacak gibi bir izlenim veriyor hadiseler. Bizlerin bu durumdaki kazancı ise hiç şüphesiz ki Doğru yolda olanların üpuçlarını verdiği biçimde olacak. Sükunet yarar mı yoksa zarar mı sağlayacak, bunu ilerki zamanlarda idrak edeceğiz.