Çocuk tüm kalbiyle arabaya seslendi:
Araba arkadaş, seninle bu sokak köşelerinde çürüyüp gideceğiz. Ama olsun yılmak yok.Ekmek paramız için çalışıyoruz. Direneceğiz sonuna kadar. Bizim kaderimiz de buymuş.Hem şerefimizle ekmek paramızı kazanıyoruz. Mehmet gibi gazino köşelerinde darbuka çalmıyorum. Belki başka insanların bir saatte harcadığı parayı biz bir ayda kazanıyoruz,ama şerefimizden de ödün vermiyoruz. Tek derdim okula gidemiyorum. Başarılı bir öğrenciydim değil mi araba arkadaş? Dün okula giden çocukları gördüm içim cız etti.İnşallah dedem iyileşir. O zaman ben de okula gidebilirim belki. Dedem çok kötü durumda şimdi. Ayşe Teyze de öğlen bize uğrayıp dedeme bir tas çorba bırakmasa halimiz nice olurdu? Anam da kahrından öldü zaten. Hep o babam yüzünden. Annemi sarı karılar için bırakmış dedem öyle diyor. Geçen gün babam olacak adamı gördüm. Keçisaran Mahallesinde dolmuştaydı. Çocuğun gözleri uzaklara daldı birden. Sokağın başında bir adam belirdi. Gelip simit arabasının yanında durdu. Çocuk bu adamın hayatını değiştireceğini bilmiyordu. Buyur abi,dedi