KİM NE DERSE DESİN ASKER OCAĞI PEYGAMBER OCAĞIDIR.
Ankara'da bir ortaokulda tam 15 yıl öğretmenlik yaptım.Evimle okulum karşı karşıyaydı.Tabi ki bütün mahalleli beni tanıyordu.Ortaokuldan mezun olan öğrencilerim çeşitli liselere başlıyorlardı.Lise çağlarındayken yolda yolakta özellikle haylaz,yaramaz dediğim öğrenciler uzaktan beni görünce

-Vaaay hocaaam meraba naaber diyerek biraz ukalaca bana seslenirlerdi.Ben yine de onlara kızmam gülümseyerek onlara el sallardım.

Çünkü deyim yerindeyse onların tam zıvanadan çıktıkları zamanlarıydı.
Aradan birkaç yıl geçince bu gençlerle yine karşılaştığımda bu sefer uzaktan beni görünce eskiden yaptıkları gibi bağırmazlar koşarak yanıma gelirler saygıyla eğilir elimi öpmek isterlerdi.
-Hocam nasılsınız? Sizi çok özledik gibi laflar söylerlerdi.Tabi bayağı büyümüşlerdi.Ben durumu anlar.
-Birkaç yıldır göremiyorum evladım seni askere falan mı gittin? Diye sorardım.Yavrucak da
-Evet hocam askerliğimi yeni bitirdim. İş arıyorum veya şurda burda çalışıyorum derdi.Hatta bana komutanım diye hitab edenler bile vardı.Gülerdim.

-Hocam sizi çok üzerdik hakkınızı helal edin diyenler,yaramazlıklarından dolayı özür dileyenler çoğunluktaydı.O zaman şunu kesinlikle anlardım ki bu gençleri birileri törpülemiş, kim ne derse desin bu gençler bir terbiyeden geçmişlerdi.Bunlara birileri hayat eğitimi vermişti.İşte burası da bizim ocağımız yani Mehmetçiklerimizin yetiştiği
Peygamber ocağıydı.

Bu ocakta bazı bir kaç tane, bozuk, çürük meyveler olabilir.Bunlar gelir geçer.Fakat ocağımızın temeli sağlamdır.Türk Askerinin ocağı imanla yoğrulmuştur.Allah bu ocağı kapatmasın.