HZ.İNSAN
Yıllar önce İstanbul’da görev yaparken,bir arkadaşımın arabası ile,bir toptancı mağazasından tuhafiye üzerine çeşitli ürünler almaya gitmiştik.Arkadaşım arabasını mağazanın hemen yanındaki bir banka şubesinin önünde bir yere çekti.

O sırada bankanın önünde bir adam, elinde hortumla bankanın küçük bahçesindeki gülleri suluyordu. araba bahçenin hemen dibindeydi, çok tozlu ve tekerleri kurumuş çamurlarla kaplıydı. arkadaş şaka mahiyetinde çiçekleri sulayan adama:
“Abi şu bizim külüstüre de bir iki hortum su tutar mısın?”diye laf attı.

Adam tebessüm etti. Biz de mağazadan içeri girdik. Yarım saat sonra poşetler ellerimizde mağazadan çıktığımızda bir de ne görelim adam arabayı bayağı yıkamış. Adam ise hala oralarda çiçeklerle uğraşıyor. Bizim arkadaş bana:
“Yahu şu adama üç beş kuruş verelim ayıp olur şimdi çekip gidersek.”dedi. Cebinden para çıkartarak adamın yanına yaklaştı: “Abi teşekkür ederiz, sağol, arabayı temizlemişsin, parayı uzatarak bu da bizim ikramımız olsun.”dedi. Adam:
“Yahu siz mağazadan içeri girerken biraz su tutun dediniz. Ben de biraz su tuttum. Ne parası canım ayıp oluyor.”dedi.
Bizim arkadaş adama: “Burada mı çalışıyorsun.”dedi
Adam: “Evet bankanın müdürüyüm.”deyince arkadaşım elindeki parayla, ben de poşetlerle olduğumuz yerde donduk. Eşekten düşmüşe döndük. Çünkü biz adamı herhalde bankada hizmetlidir, paraya ihtiyacı vardır diye düşünmüştük. Adam şaşırdığımızı anlamış olacak ki gülümseyerek: “Bu gördüğünüz çiçekleri ben yetiştirdim. Çiçekleri çok severim. Onlarla uğraşmak bana zevk veriyor. Onun için burda herkes beni bilir.”dedi. Bu sefere adam:
“Siz ne iş yapıyorsunuz? Esnaf mısınız?” Diye bize sordu.Arkadaş:
“Biz öğretmeniz. Benim küçük bir tuhafiye dükkanı var. Hanım çalıştırıyor.”dedi.
Müdür:”Ben öğretmenleri severim. Babam da öğretmendi, buyurun içerde çayımı için.”dedi.
Odasında çay içtik, sohbet ettik. Kendisi dünya tatlısı bir insandı. Yani Hz.İnsandı.

Sözün özüne gelecek olursak maalesef günümüzde böyle insanlar parmakla gösterilecek kadar çok az. Bu güzel insanlara da zaten değer verilmiyor. Çünkü toplumumuzda insanlar değer ölçülerini bozmuşlar. Değer ölçüleri insan fıtratına ters düşen, kokuşmuş, ahlaksız bir takım kurallar üzerine kurulmuş. Zamanımızda görevler, makamlar, mevkiler bu ölçülere göre dağıtılıyor veya kazanılıyor. Bu yüzden gerçek insanlar, adam gibi adamlar dediğimiz güzel insanlar toplumda tanınmıyorlar.

Ariflerden biri bir gün sokaklardan koşar adımlarla evine doğru kaçıyormuş. Görenler:
“Efendim hayrola nereye böyle?”diye sormuşlar. O da:
“Sokaklardan eşekleri topluyorlar çocuklar o yüzden kaçıyorum.”demiş. Oradakiler
“Aman efendim ne ilgisi var bunun sizinle.” deyince:
“Arkadaşlar, İnsanlarda değer ölçüsü , izan, irfan kalmamış. Bizi anlamazlar, eşek diye alır götürürler. Biz insan olduğumuzu anlatıncaya kadar hayli sopa yeriz. En iyisi ben evime gideyim.”

Üzülerek görüyoruz ki toplumumuz bu yönde ilerliyor. Hz.İnsanlar azalıyor. Mana değer yitiriyor, madde devamlı değerleniyor. Bu yüzden kimse güzel insanları anlamıyor, tanımıyor.
Hani susuzluk çeken bir beldeye yağmur yağacakmış. Fakat bu beldenin insanlarına:
“Yarın buraya yağmur yağacak. Sakın bu yağmurdan içmeyin. İçenler aklını yitirecek:” denilmiş. Fakat halk susuz olduğu için kimse dinlememiş, çoğu sudan içmiş. Gerçekten içenlerin hepsi delirmiş. İçmeyen üç ,beş kişi kalmış. Fakat onlar da topluma ayak uyduramıyorlarmış. Bakmışlar ki olacak gibi değil en iyisi biz de içelim demişler.

Maalesef şimdi cemiyetimiz bu hale gelmek üzere. Bunu önlemek için de lütfen güzel insan yetiştirelim. Hz.İnsan yetiştirelim.Tıpkı o banka müdürünü yetiştiren baba gibi. O zaman cemiyetimizde kavgalar, ayrımcılıklar, bencillikler yok olacaktır. Tabi bunu yapabilmek için de önce eğitime kendimizden başlamamız lazım. Bu eğitimin,  yani gerçek İnsan olmanın anahtarını da Niyazi Mısri vermiş:

Vasıl olmaz kimse Hakk’a cümleden dûr olmadan
Kenz açılmaz şol gönülde safi pür nur olmadan
Sür çıkar ağyarı dilden ta tecelli ede Hak
Padişah konmaz saraya hane mamur olmadan

Cenab-ı Hak cümlemize buradan gitmeden önce Hz.İnsan olmayı nasip etsin. Olamasak da Hz.İnsan olanları anlamayı ve sevmeyi nasip etsin.