Aktüel meselelerden birisi de “Siyasal İslam’ın” dünya siyasetinde iddiası olup olmadığı meselesidir. Mısır’daki darbe sonrasında Suriye Kasabı Esed; “Siyasal İslam” bitti naraları atmıştır. Humeynizm; Hizbullah Terör Örgütü’nün müslümanlara köpek gibi saldırmasıyla zaten mezara girmişti ama Esed boyundan büyük konuşuyordu. Esed yalnız da değil; kimilerine göre modern çağ öyle değerler üretmiştir ki; bu değerlerin karşısında durabilmek din dâhil kimsenin haddi değildir. İlerleme, kalkınma, demokrasi, laiklik, muhafazakârlık, ulusalcılık, milliyetçilik, liberalizm, (felsefi anlamda) özgürlük gibi kavramlar bir virüs gibi insanın düşünce dünyasına girince bütün düşünce dünyasını felç etmekte ve beyni kireçlemektedir. Batılı hak, hakkı batıl gibi görmekte, ölümsüzlüğe ve yüce makama bu deli saçması fikirlerle ulaşacağını zannetmekte ve dini de mezara gömdüğünü zannetmektedir. Tıpkı Mekke müşrikleri gibi…
Mekke Müşrikleri Kur’an-ı Kerim’in hükümlerine “eski hikâyeler” hükmünü koyarken galiba kendilerini “çağdaş” olarak nitelendiriyorlardı. Hikâyelere tabi olmayacak zeki kimselerdi ve Kur’an-ı Kerim’e bu sebeple uymaları kendileri için, aşağılayıcı bir işti. Kur’an-ı Kerim’e eskilerin masalları diyenler körü körüne atalarına tapmakta, fallarla meşgul olmakta ve kendi kanunlarını kendileri yapar bir haldeydi. Bu kadar akıllı ve zeki insanlar, kızlarını diri diri toprağa gömmekten de çekinmemekteydi. Zulüm ve katl hadiseleri olağan hale dönüşmüş adeta baskın basanındır kanunu egemen olmuştu. İnsanlık, hürriyet, adalet hicret etmişti, müşriklerin düzeninde. Tıpkı bugünkü müşrikler gibi…
Bugün küresel boyutta bizlere empoze edilen, dayatılan değerlerin sahici, hak değerler olup olmadığını sorgulamak durumundayız. Bu sonsuz çeşitlikte hedefler sunan küresel medeniyet(!)in anlamını anlamak zorundayız. Bu hedefler sanal mı yoksa hakiki değerler içeriyor mu? Modern paradigmanın hiçbir şeyini bile düşünmesek bile dünyanın başına açtığı iki dünya savaşını sorgulamamız şarttır.
İnsanlara daha ilk yaşlarında mecburi temel eğitim ile belli ve boş bir hedef verilmekte insanlar bu hedeflere ulaşmak için delicesine hatta hayvancasına çalışmaktadırlar. Batının medeniyet hedefleri için çalışmayan modern anlamda hippi olan gençler de zaten anlamsız olan bir sürece katılmaktansa anlamsız bir hayat sürmekte, manasız ve içerikten yoksun modern devletler tarafından da sadece bu sebeple derin bir hoşgörü ile karşılanmaktadır. Ama siz adil bir dünyadan ve ilahi bir yönlendirmeden bahsediyorsanız yok edilmeniz, irtica diye mahkûm edilmeniz zorunlu olmaktadır.
İlerlemeci tarih hurafesine inananlara göre tarih düz bir çizgi takip eder. Bu tarihi yürüyüşten insanoğlunu geri çevirmek mümkün değildir. Bu tarih anlayışı “karanlık çağ” adlı bir efsane ile başlar ve günümüzün çağdaş anlayışına kadar uzanır. Bu dönemde de batılı aydın “insanlığın ulaşabileceği” en üst bir medeniyet anlayışına ulaştıklarını iddia ederek tarihin sonunu ilan etmişlerdir. Hâlbuki tarihin değil, Batı medeniyetinin sonu gelmiştir.
Tarihin Sonu evet ama bir başka anlamda; Batı Medeniyeti’nin sonu. Müslümanları taşıyamayan bir medeniyet (!) küreselleşme iddiasında bulunabilir mi? Artık Batı saldıran değil kendini koruyan cephede. Köpekleri Taksim’de ve Tahrir’de ama nafile. Bu coğrafya da Humeynizm, Kemalizm ve Baas Yönetme kabiliyetini kaybetti. Şimdi diyelim ki; Esed ve Hizbullah Terör Örgütü Suriye’nin Kuzeyi’ni Müslümanlardan temizledi. Ne kazanacak? Bu coğrafyaları yönetebileceğini mi zannediyor? Humeynizm artık yayılamıyor orda burada terör peşinde. Fitne fesadın yayılmasını avantaj olarak görüyor. Kemalizm; Kürt Meselesini nasıl çözeceğini bilmiyor. Kaldı ki; Kemalizm’in özgün bir görüşü de yok. İtalyan Ceza Kanunu, İsviçre Medeni Kanunu vs. İslam Coğrafyası yönetilir mi? Her yer Dersim hayalleri kuruyorlar ama o her zaman olmaz. Netice de İstikbal Müslümanlarındır.