İnsanlar yaşamlarında sürekli hatalar yaparlar.

Bunlar daha sonra vicdanın sesi olarak ortaya çıkar ve pişmanlık kavramı hayatımıza girer.Kendimize dert olarak edindiğimiz unsurların bir kısmını işte bu hatalarımızdan duyduğumuz pişmanlıklar oluşturur.Ancak bazı insanlar hayatında hiç pişmanlığının olmadığını, yaptığı hiçbir şeyden üzüntü duymadığını söyler,bunu da bir marifetmiş gibi anlatırlar.Belki gerçek düşünceleri bu değildir,belki itirafın dışa vurumunu yapamamaktadırlar, ya da kendilerine bile itiraf edememekteler,ama her ne olursa olsun ben pişman olmam diyen insanın inandırıcılığı şüphe çekmeye başlar ve kaldı ki zaten inandırıcılığında bir sorun yoksa vicdanının ses telleri kesilmiş demektir ki bu daha vahim.

Pişmanlık duymayı adeta bir utanç simgesi haline getirenler,vicdansızlık yolunda emin adımlarla ilerlediklerini unutmamalıdırlar.Kanımca her insanın pişmanlıkları vardır,yok demek yerine vicdanın kestiği pişmanlık cezasıyla hataları tekrarlamama amacı gütmek en doğrusu değil midir?