İnsanoğlu doğar,büyür ve ölür.Bu döngü bu şekilde devam edip gider.Hayatımızda birçok dönemleri geride bırakırız.Hayat koşturmacasına dahil olur ve sonu bilinmeyen bir yolda hepimiz yolumuza devam ederiz.Çocukluk,gençlik ve yaşlılık dönemleri hepside insanoğlunun doğasında vardır. Hepside değişik duygular barındıran birbirinden önemli dönemlerdir.

Ama biri var ki belkide o insanın en çok sevdiği ve birtakımımız içinde ‘ah’ lar ‘ey gidi’ ler diye anılan gençlik yılları…İnsanın kendisini en iyi ve en güzel hissettiği yıllardır.Bir o kadar da çok önemli dönemdir gençlik dönemi, belkide hayatımızda ki dönüm noktamız bile diyebiliriz.İnsanın en çok kendini geliştirdiği ve bir o kadarda sürüklenip gittiği dönemlerdir.Bir bakıma hayatımızın büyük bir bölümünü gençlik dönemimizde belirleriz.Ve o yolda devam ederiz.Bu önemli dönemde Aile yapısı ve yaşadığımız çevrenin etkisi de yadsınamaz bir gerçektir tabi.Kişilik ve karakterimizin temelleri buralarda atılır.Belkide şekilleneceğimiz zamanlardır bu ortamlar…Bir genç tarifi yapın derseniz.Hiç kuşkusuz okuyan,kendini bilen,vatanını milletini göz önünde bulunduran ve daima güzel fikirler üreten bir genç tarifi yaparım size…M.Kemal Atatürk: ‘Biz her şeyi gençliğe bırakacağız… Geleceğin ümidi, ışıklı çiçekleri onlardır. Bütün ümidim gençliktedir’ demiştir.Gelecek gençlerle şekillenecek ve gelecektir.Bu yüzden daima genç insan üretmeli ve çalışmalıdır.Gençlik gibi güzel ve güçlü bir dönem sürüklenip gitmemelidir.Gençlik daima o dik duruşunu belli etmeli ve faydalı işlerde yoğunlaşmalıdır.Abuk subuklukluklar peşinde saçmalıklar peşinde bu güzel yıllar heba edilmemelidir.

Çevremize ışıklar saçacağımız bu dönemin ışıklarını söndürmeyelim.Aklımızı başımıza toplayıp ne olduğumuzu bilelim.Kıymetli vakitlerimizi kıymetli işlerlerle dolduralım.Göreceğimiz tablolar bizi daima gururlandırmalıdır.

Geriye sadece ‘ah,vah’ diyip boş boş bakmayalım.Gözlerimizi geriye doğru diktiğimizde ardı arkası olmayan güzel yollar görelim.

Unutma Ey Gençlik Unutma Sen Bir Ümit Işığısın…