Arkadaşlık üzerine iki çift kelam edelim dedik düştük habu klavyenin üzerine...
Bir adam çizmek istiyorum satırlarımın devamında...

Gözünün içine baktığımda, yüzümde hafif bir tebessüm olduğunda, hiçbirşey olmamış gibi yanımdan geçsin gitsin....neden böyle yapıyorsun diye soramadan dersler haricinde gözlük takmadığını kendi içinden gelen hissiyatla söyleyiversin birden....

Evet o adam bazen gerçekten can sıkıcı olabilir, sen ona dersinki sakın yumurta kırma menemenin içine o bunu anlamaz ve yemeğin içini doldurur yumurta, naparsın böyle bir anda bağırıp çağırmaktan başka ? ögrenci evinin şartlarını düşünür ve büyük bir beyin fırtınası yapmana gerek kalmadan mecbur sadece doymak için yersin o menemenden.... her ne kadar bir kaşık suda boğmak istesinde karşındaki önünü görmeyen ama gözlük takmamakta ısrar eden insanı...yapamazsın hiçbirşey içindeki sade duyguları gördükten ve sana horon oynamayı ögretmeye başladıktan sonra...
Bazen seni zor bir durumdan kurtarması gerekirse; biraz ısrar ettikten sonra yardımını kesinlikle alabilirsin....bir öğrenciyken başkasının ödevini yapmanın zorluğunu öğrenciliği tatmış yada öğrencilik ruhunu yaşamış herkes bilir şayet bunu bir ücret karşılığında yapmıyorsa :)

Haa bide kendini has bir mizahı varsa karakterinin içinde Rizeli olması dahi tolere edilebilir.

Tuvalet takıntısı, ymb si, görünmez arkadaşları, müzik söylerken ki ses tonundaki o iticilik vb. şeylerden bahsetmeye ğerek bile duymuyorum. Herşeye rağmen bu adam böylede kabul edilebilir dostlar sizde böyle bir adam bulun kendinize benden size bir Trabzonlu tavsiyesi ;)