Herkesin aklında bir fikir. Düşünür sanır kendini ademoğlu. Düşünür, en iyisini kendi düşünür, kendi bilir. Dediği dediktir. Fikri sabittir. Anadan doğma fikirleriyle beslenir. Çevrenin yoğurduğu bir hamur olduğunu bilmeden konuşur, konuşur, konuşur. Başkaları ne diyor düşünmez. Çevreden eklenen undan sudan nasibini almış ve sertleşmiştir artık. Dışardan gelecek olan düşüncelere kapatmıştır kapılarını.
Oysaki susmak gerekir çoğu zaman, susmak ve dinlemek - bazen kendini, bazen bir başkasını- . Kabukları yontmak gerekir, yontup tekrar hamur olmak.