Vaktiyle Cherokee kabilesinin yaşlılarından biri torunlarına eğitim veriyormuş. Onlara demiş ki, “İçimde bir savaş var. Korkunç bir savaş. İki kurt arasında…

Bu kurtlardan birisi; korkuyu, öfkeyi, kıskançlığı, üzüntüyü, pişmanlığı, açgözlülüğü, kibri, kendine acımayı, suçluluğu, küskünlüğü, aşağılık duygusunu, yalanları, yapmacık gururu, üstünlük taslamayı ve egoyu temsil ediyor.
Diğeri ise; huzuru, sevgiyi, umudu paylaşmayı, cömertliği, dinginliği, alçakgönüllülüğü, nezaketi, yardım severliliği, dostluğu, anlayışı, merhameti ve inancı temsil ediyor.

Aynı savaş sizin içinizde de sürüyor ve diğer tüm insanların içinde de”...

Çocuklar anlatılanları anlamak için bir süre düşünmüşler ve içlerinden biri büyükbabasına, "Peki hangi kurt kazanacak?" diye sormuş. Yaşlı Cherokee, "Beslediğiniz" demiş.

Şimdi denilebilir ki bu hikayenin ne manası var? Aklın yaktığı ateşi gönlün serzenişleri durdurabilir mi? Bunu sorgulamadan önce aklın takıldığı noktalara da kısaca bir değinelim.

2001 krizi gibi bir krizi yaşamış, IMF’ye olan borcu o dönemde tavan yapmış ülke insanı böyle bir dönemde dahi kitlesel harekete başvurmamış da, neden IMF’ye borcun sıfırlanmasının üstünden daha bir ay bile geçmeden böyle bir hareket başlamış?

Eylemin öncülüğünü üstlenen söylem seçkinlerimiz bir yandan Mustafa Kemal’in askerleri olduklarını söylerken, bir yandan da ülkelerine dünyaya şikayet etmeyi meşru görüyorlarsa dava baştan ayaklar altında değil midir? Hiçbir şekilde manda ve himaye kabul edilemez diyen bir Ata’nın mirasçıları olarak, ülkesini dünyaya şikayet etmek, hatta dünya basınında çıkan Mustafa Kemal’in askerleri ayaklandı haberlerini iyiye yormak akıl karı mıdır? Kurtuluş mücadelesinde topyekun bu ülkenin karşısında olan Avrupa, bugün mü bizim savunucumuz olacak?

Eğer 2013 Türkiye’sinde bir aile çocuğunun sokaktaki eylemlerden ötürü sokağa çıkmasından endişe duyuyorsa çoktan 80 öncesinin havası solunmaya başlanmamış mıdır?

Peki en baştaki hikayeyi neden anlattık? Evet, akıl bunu der, daha neler neler der! Peki gönül ne der, vicdan ne der?

Bir ateşe karga misali odun mu, yoksa karınca misali su mu taşır?

Gün gelir aklın yaktığı her ateş vicdan terazisinde tartılır. O gün gözden dökülen yaşlar söndürmez o ateşi! Kuyuda su yoksa eğer bu ateş sönmez!