AK Parti Gaziantep Milletvekili Şamil Tayyar, Gezi Olaylarının başlangıcında olumlu tavır takınan ve “demokrasi sadece sandık değildir” diyen Abdullah Gül hakkında şöyle demişti:

“Sayın Cumhurbaşkanının, Gezi eylemleri sırasında, 'Mesaj alınmıştır' ve “Demokrasi sadece sandık demek değildir' çıkışları, partimiz tabanını ve milletvekillerini rahatsız etmiştir. İktidar ve Sayın Başbakana karşı uluslararası güçlerin de devreye girdiği bir oyun sergilenirken, Sayın Gül'ün bu açıklamaları, selden kütük mü kapmaya çalıştığı düşüncesini akla getiriyor. Bu tavrı bizi rencide etmiştir.”

Cumhurbaşkanı Abdullah Gül, Gezi Olaylarının başlangıcından gurur duyduğunu Meclis açılışında da ifade etmiştir. Burada akla bir soru gelmektedir: Gezi olaylarının başlangıcında “mesele sadece ağaç meselesi değil” diyerek birçok şeyi bizzat Geziciler adına itiraf eden Mehmet Ali Alabora gibi isimlerin itirafları varken Abdullah Gül, bu itirafları neden görmezden gelmektedir?

“Demokrasi sandık demek değildir” söylemlerini birçok yerde gördük. Bu sözlerin iyi niyetli söylendiğini bir an için kabul edelim. Gezi Olayları gibi organize bir olayın önceden planlanmamış olduğunu söylemek mümkün müdür? Çünkü bu olaylarda bir anda sosyalistinden antikapitalist müslümanın (!) hatta adına cemaat denilen teşekküllere kadar çok boyutlu bir organizasyon ortaya çıkmıştır. Sermaye çevreleri otellerini ve birçok imkanlarını Gezi’ye katılanların hizmetine sunarken bankacılar bile Gezicilere sahip çıkmış bazı bankacılar, “bende çapulcuyum” diyerek beyanat vermiştir.

Meselenin sadece Türkiye boyutu da yoktur. Uluslararası Medya’da Gezi Olaylarına destek vermiş ve başta Esed Yönetimi olmak üzere İsrail, İran, ABD ve AB Güçleri Gezi Olaylarını desteklemiştir. Olayların üzerindeki sis perdesi kalktıktan sonra Gezi Olaylarını DHKP-C Terör Örgütü’nün organize ettiği ve bir takım çapulcuları peşinden sürüklediği anlaşılmıştır.

Sonuç olarak Abdullah Gül neden gurur duymaktadır. Bütün bu olayların kendiliğinden olduğuna ve önceden planlanmadığına mı inanmaktadır? Yoksa Şamil Tayyar haklı mıdır?