“Yaktı nice canlar o nezaketle tebessüm Şirin dahi kastetmesi cana gülerek.” Yani;

“O nezaketle gösterilen tebessüm nice canları yaktı. Aslan bile cana gülerek kasteder.”

Çiçek, böcek ve güya daha fazla özgürlük ruhu, sahaya atladı. Ruh var mı? Ruhun varlığına inanmayan “ruhsuzların” ruhtan bahsetmesi evet, çelişki. Ebedi Şef’i dokunulmaz kılmaları ve meydanlarda “diktatörlük” carlamak ne? Toplumu anıta mahkûm etmek ve O’nun adına milleti esir almak. Dersim’de öldürme özgürlüğü ve İstiklal Mahkemeleri’nde milletin ırzına saldırma hakkı. Fazlasıyla darbeciler; her biri militarist. Çiçek görünümlü kütük! Alkışlar kimyasal Esed’e.

Sol Devrim hayalleri görenler İran etkisinden mi nedir her biri takiyye uzmanı!.. İşçi Partisiyle Hizbullah Teröristleri el ele. Direniş Hattı!.. Özledikleri işçi sınıfı da hep hayallerde. Devrimin tek yolu var: “Ordu-Gençlik Elele!..” Polis, halkla iç içe olduğu için tu kaka!.. Parlamentarizm; cici demokrasi onların istediği militan demokrasi. 68’li yıllardalar Kemalizm tutar zannetmeleri ondan. Laikliğin teminatı diye kullandıkları Alevileri ayaklandırırlarsa gelsin darağaçları. Hem Kılıçdaroğlu; “dünyaya sesleniyorum TC Hükümeti, Suriye’de teröre yardım ediyor” diyerek bir zamanlar Tansu’nun söylediğini söylüyor: “Bana destek vermezseniz irtica gelir.” Haydi, İran, ABD ve İsrail Kemal’e sahip çıkma zamanı. Bir elde kalpaklı Mustafa Kemal diğer elde -haşa- Hz. Ali (ra) fotoğrafları!.. Aleviler enayi ya… Ama “az çabalamadık solcu, ateist ve dinsiz alevi icat etmek için.” Keşke 1000 yıl sürseydi şu mesut günler… Haydi, PKK, destek ver bize… Salih Müslim kadar bile siz de yürek yok mu? DHKP-C Emniyet’e roket attı ama beceriksizler bir tek düşman polis öldürmediler. Kalıbınıza tüküreyim.

“Onları gördüğün zaman kalıpları hoşuna gider, konuşurlarsa sözlerini dinlersin. Onlar sanki dayanmış keresteler gibidirler. Her gürültüyü kendi aleyhlerine sanırlar. Onlar düşmandır, onlardan sakın. Allah onları kahretsin!.. Nasıl olup da döndürülüyorlar.” (Münafükun Suresi: 4)

Yaklaşıyoruz ne diyorlar diye… Özgürlük. Ciddiye aldık belki diye. Ama daha yaklaştık. Eşcinselliğe yasal statü. 24 saat içki. Camii de sevişme başörtülüye dayak. Aaa yapmayın ama onlar çiçek çocuklar… Gezi Ruhu bu değil.
Kışla önünde “en büyük asker, bizim asker” sloganları… Gelsin darbe. Ama yapmayın Gezi Ruhu bu değil. Bu ruh kapitalizme karşı… Ama bankacılar da orada… Kapitalist ağanın oteli hizmette. Ahh şu Başbakanlığı basabilseydik de Erdoğan’ı linç etseydik. Sonra milleti. Kimse duymasın millet düşmanımız.

Çapulcu denildiğinde kızdılar. The Pensilvanya’dan ses “ama onların çocuklarından iyi insanlar çıkar onlara çapulcu demeyin” lütfen diye sızlandı, birkaç damla gözyaşıyla. Ama biri çıktı; “ne sağcıyım ne solcuyum çapulcuyum çapulcu” diye hırladı.

Yukarıdaki ayet onları kereste diye nitelendiriyor. Ama duvara dayanmış kereste… Çünkü onlar da insanlık özü yok. Hiçbir şeye yaramazlar. Kereste bile işe yarar; masa yaparsın, kapı da yapabilirsin. Ama dayanmış kütük, kütükdür işte.

Cesetler ondan… Belki bunun için ölü sevici… “Keşke Gezi’de birkaç kişi daha ölseydi ne olurdu sanki. Ahh şu polisler.” Her türlü anlamdan, heyecandan, duygudan ve ruhtan uzak kütükler onlar. Ama sadece kütük değil bir yere dayandırılmış kütük. Sahtelik, iki yüzlülük ve yalan haberlerle milleti galeyana getirmek isterler.

Dün Galatasaray-Beşiktaş maçı ile bir kere daha tescillendiler. Sahaya indiler. “Her yer Taksim, her yer Direniş.” Lan maçla ne alakası var… Ne önemi var? Ama yakıştılar doğrusu. Seviyeleri buymuş. Atalarına tapanların ideololoji buymuş… Haydi aslanlarım…

“Yaktı nice canlar o nezaketle tebessüm Şirin dahi kastetmesi cana gülerek.”

Ama aslan değil… Çakalmışsın sen ya…