Helenizm; Yunan Kültürünün Doğu Kültürleriyle teması sonucu ortaya çıkan fikir, sanat ve felsefe akımı olarak tarif edilir. Aydınlanma Felsefesi de özellikleri itibarıyla tıpkı insana benzeyen Yunan Tanrıları’ndan oldukça etkilenmişlerdir. Aydınlanma Felsefesi’nin temel iddiası şudur. İnsanoğlu, tanrının elinde olan bilimi çalmış ve artık yeryüzünde kendisi ilahlık yapacaktır. Bu felsefenin, dine inanan insanları da etkilediğini gizleyemeyiz. Aydınlanma Felsefesini önünde durulamaz bir fırtınadır. Bu fırtınaya karşı durabilmek için ona katılmaktan başka çare yoktur. Bu noktada karşımıza “Herodian” kavramı çıkmaktadır.

Helenizm Baskısı karşısında yılan Yahudiler, bu akım karşısında temelde iki ayrı tavır geliştirmişlerdir. Bir grup dinine daha sıkı bir şekilde sarılırken bir kısmı da “Herodian” olmayı tercih etmiştir. Herodian; kendisinden hünerli ve daha iyi silahlanmış birisiyle karşılaştığında geleneksel savaş taktiklerini bırakarak düşmanın taktik ve silahlarıyla savaşmayı öğrenen insandır. Osmanlı’nın son dönemlerinde “Batı’nın silahlarıyla silahlanarak Batıya karşı durma” yaklaşımıyla Herodian anlayışı arasında yakın bir bağ vardır. Ama zaman içerisinde Mustafa Sabri Efendi (rh.a)’ın yerinde tespiti ile “Batılılaşma, Batılılaşmaya karşı duran insanları bile” kuşatmıştır. Artık içimizde Batı’yı ve değerlerini Batı’dan daha çok savunan insanlar bile çıkmıştır. Abdullah Cevdet’in “damızlık erkek” tezi buna güzel bir örnektir.

Cumhuriyet Dönemi’nde Batı’ya karşı durmak iddiası terk edilmiş “Batılılaşma Sevdası” yerine ikame edilmiştir. Artık savaşılması gereken Batı değil İslam’dır. Arnold Toynbee, “Medeniyet Yargılanıyor” isimli kitabında şu tespiti yapmaktadır: “Türkler yalnızca Anayasalarını değiştirmekle kalmadılar. Bu oldukça basit bir iş sayılabilir. İslam inancının koruyucusu durumunda olan Halifeyi ve hilafet müessesini, tekkeleri, medreseleri, kadınların yüzünden, ifade ettiği bütün şeylerle birlikte, peçeyi kaldırdılar. İsviçre Medeni Hukuku’nu kelimesi kelimesine Türkçeye çevirip, İtalyan Ceza Hukuku’ndan alıntılar yaparak Şeriatı kaldırdılar ve meclisin oylarıyla yasallaştırdılar.” Toynbee, Türkiye’deki devrim sürecini “Herodian Devrim” olarak nitelendirmektedir. Kanaatimce bu doğru bir tespit değildir. Çünkü Cumhuriyet Kadrolarının amacı Batıya karşı durmak değil Türkiye Gemisi’ni Batıya bağlamaktı. Nitekim İsmet İnönü, AB Başvurusu sırasında, “Türkiye Gemisi’ni sağlam bir yere bağlamaktan” bahsetmiştir. Zaten mesele bir medeniyet transferi meselesiydi. Ve bir medeniyeti yok etme meselesi. Bu noktada bariz örneklerden birisi de “sütkardeşlerle evlenme” meselesidir.

Bilindiği gibi Resul-i Ekrem (sav); “Nesepten dolayı haram olan şey, süt emmekten dolayı da haram olur.” Dolaysıyla sütkardeşinizle evlenmeniz aynı anneden doğan kız kardeşinizle aynıdır. Türkiye’nin tercüme ettiği İsviçre Medeni Kanunu’nda da “sütkardeşlerle” evlenmek yasaktır. Ama Türkiye’deki Medeni Kanun yürürlüğe girerken bu kısım değiştirilmiştir. Bunun sebebi hakkında Tarihçi Mustafa Armağan şu tespiti yapmaktadır:

“Bizdeki ihanete bakın ki, İsviçre Medeni kanunu çevrilip “Türkçeleştirilirken” son anda Adalet Bakanı Mahmut Esat Bozkurt, Hıristiyanlarda bile sütkardeşle evlenmenin yasaklandığını fark ediyor ve apar topar o maddeyi değiştiriyor, sütkardeşle evlenmeyi serbest bıraktırıyor. İşte İsviçre Medeni Kanunu’nda bile yasaklanan bu evlilik sırf Kur’an’a ters olsun da ne olursa olsun diye değiştirilmiştir.”

Sonuç olarak Türkiye’deki Batılılaşma Macerasını “Herodian Devrim” kavramıyla ifade etmek yanlıştır. Dini devletten uzaklaştıran kadroların en az Batı kadar İslam Nefretiyle dolu olduğunu söylememiz lazımdır. Türkiye’de Batı’da bile olmayan camilerin ahır yapılması ve ezanın Türkçeleştirmesi faaliyetlerini başka türlü izah edemeyiz. Bugün Kanada ve İngiltere’de müslümanların Şer’iata göre ihtilaflarını halletme hakları varken Türkiye’de müslümanların cemaat olma hakları bile yoktur.