Her türlü kozmopolit, "athe" ve "seküler" fikirlerden beslenen ve Abdülhamid düşmanlığında ve meşrutiyetin ilanında birleşen bu bu kişiler, Göksultan'ın manevraları ve hamleleri sayesinde uzun süre el altından gizli olarak faaliyet gösterecek ancak bu menfi fikirlerin, geçtiğimiz yüzyılın başında mülkiyeden, harbiyedeki, özellikle de merkezi Selanik'te bulunan III.Ordudaki genç subayların benimsemesiyle, komiteci, isyancı bir hüviyet kazanmasına neden olacak, cahil bir kolağası Resneli Niyazi ve başka bir cahil Enver Bey'in Manastırda tutuşturduğu bu isyan ateşi, 1908 II.Meşrutiyetin ilanıyla son bulacaktı...

Ulu Hakan'ın affedilmez ve değişmez merhamet-i Şahane özelliğinden faydalanmasını çok iyi bilen bu tipler, 24 Temmuz 1908 tarihinde meşrutiyeti ikan etmeyi başaracaklardı.

Ancak Takdir-i İlahi, Allah'ın bir vaadi olarak bu güçler kısa süre sonra birlerine düşecek, İttihat ve Terakki adını alacak fırka, İngilizciler-Fransızcılar ve Almancılar arası bir kutuplaşmayla birbirine düşecekti.

Söz konusu kutuplaşmanın çeşitli parametreleri vardı. Mesela Almancıların merkezi Selanik, İngilizcilerin merkezi Manastır idi. Almancı kanat siyonist, İngilizci kanat antisiyonistti. Almancı kanat militarist, İngilizci kanat anti-militarist'ti. Ayrışmanın diğer bir parametresi de tarikat değeriydi. Almancı kanat Bektaşi, İngilizci kanat Melami idi.

Kısa süre sonra İngilizci Kanat, Prens Sabahattin ve Miralay Sadık Bey etrafında kümelendi ve İttihat ve Terakki Cemiyetinden ayrılarak Osmanlı Ahrar Fırkası adıyla partileşti. Partinin adı daha sonra Hürriyet ve İtilaf Fırkası olacaktı.

İngilizci Kanat, önce davrandı ve planını yaptı. Plana göre, Avcı taburları isyan edecek ve Manastırda bulunan genç subaylar, isyanı bastırma bahanesiyle Ulu Hakan taht'tan indirilecek ve Mehmet Reşat taht'a çıkarılacaktı. Ve Sultan Reşad'ın fermanıyla Hürriyet ve İtilafcılar iktidara gelecekti.

gerisini kaynaklardan takip edelim:

(…)Bir gün bu çavuş, kendi kendine demiş ki: “İttihatçılar gâvurdur. Her rezaleti yapıyorlar. Bu da bizim kuvvetimizle oluyor. Biz bunları tepeler, şeriat alırız.” Derken bir gün saraya gider. Padişahı görmek ister, göremez. Mabeyncilerden birine fikrini söyler ve padişahın başa geçmesini rica eder. Abdülhamid reddeder. Bunun üzerine Hamdi kendi başına yapmaya karar verir. Bir sabah erkenden kendi askerlerini ayaklandırır. Nerede zabit bulurlarsa tevkife başlarlar. Hareket umumileşir. Bütün asker aynı şeyi yaparlar. İstambul’da o vakit kırk bin asker vardı. Büyük bir asker kalabalığı meclisin önüne gelir. Bunların en büyük garazları Hüseyin Cahid’e imiş. Onu zannederek Emin Arslan adındaki Dürzi mebusu öldürdüler. Birkaç kişi daha öldürdüler. Mebusan Meclisine çıkarlar. Meclis allak bullak olur. O esnada bunların arasına hocalar da karışırlar. Meclis bunlara ne istediklerini sorar. Onlar hala ne isteyeceklerini bilmezler imiş. O esnada hoca Rasim adında biri “Şeriat İsterük!” der. Şeriat isteriz derler. İşte 31 Mart Vak’ası denilen meşhur vak’a böylece olur. (Hayat ve Hatıratım, Rıza Nur, C:2 s, 296)

Avcı taburlarının askerleri Manastır’daki Melami subaylara bağlıydı. 7 Nisan’da Serbesti Gazetesi başyazarı Hasan Fehmi’nin, faili meçhul kişilerce öldürülmesi, gerginliği artırmıştı. 13 Nisan’da IV. Avcı Taburu’na bağlı askerler gece yarısı saat 04:00’da isyan ederek subaylarını hapsettiler.

Tarihçilere göre bu olayı İngilizler planlamıştır. Sadaretten düşürülen İngiliz yanlısı Kamil Paşa’nın oğlu Sait Paşa’nın , Avcı taburlarının içindeki Hamdi Çavuş’a para vererek onları ihtilal için kışkırttığı belgelenebilmiştir. (31 Mart’ta Yabancı Parmağı, Doğan Avcıoğlu, s.70)

Bu para Sait Paşa’ya İngiliz Büyükelçiliği Baştercümanı Fitz Maurice vasıtasıyla İngiliz Haberalma Teşkilatı tarafından verilmişti. (31 Mart Olayı, Sina Akşin, s.361)

Ancak, Merkezi Selanik'te bulunan III.Ordu'nun genç subaylarının bu planı haber almasıyla plan altüst oldu:

Arası biraz geçti. Selanik’te Hareket Ordusu adıyla bir ordunun toplanıp İstanbul üzerine yürümeye başladığı haberi geldi. Bu ordunun kumandanı Selanik Mebusu Rahmi’nin kayınbabası Hüsnü Paşa idi. Bu zat, Ali Fuat (Cebesoy) Paşa’nın teyzesinin kocasıdır. Selanik’te toplanan ittihatçılar birkaç taburu elde etmişler. Sandanskiy adındaki meşhur Bulgar Komitacı da birtakım Bulgarlarla Hareket Ordusu’na iştirak etmişti. Diğer mühim kısmı da dönmeler olmak üzere bir ordu vücuda getirmişler. (Hayat ve Hatıratım, Cilt: 2, Rıza Nur, s.301)

Durum nettir, Ava giden avlanmıştı.

tarihe 31 Mart diye geçen Vaka'nın aslı budur...

Ardından İsyanı bastırmak bahanesiyle İstanbul'a giren ve Yıldız sarayını işgal eden bu çapulcu güruhu, dört kişilik bir heyetle, Ulu Hakan'a taht'tan hal edildiğini yani indirildiğini bildirir.

Tüm Paşalarının Hareket Ordusu’nu püskürtme taleplerini reddeden, “kardeşkanı dökülmesin” diye Hareket Ordusuna mukabele etmeyen Sultan II. Adülhamid’i taht’tan indirmeye gelen ve “millet seni istemiyor, azletti, derhal taht’ını bırak” diyen 4 kişilik heyetin içinde, tarihin garip bir cilvesi olarak, adına geldiklerini iddia ettikleri Türk Milletinin kanını taşıyan hiçbir kişi yoktu. Koramiral Arif Hikmet Paşa Gürcü, Aram Efendi Ermeni, Tuğgeneral Esat (Toptani) Paşa Arnavut ve Selanik mebusu Emanuel (Carosso) Karasu Yahudi idi.

Ulu Hakan, hal kararını tebliğe gelenlerin kimler olduğunu, Mabeyn başkâtibi Cevad Bey’e sorup öğrenince; “Bir Türk padişahına, İslam Halifesine hal’ kararını bildirmek için bir Yahudi, bir Ermeni, bir Arnavut ve bir nankörden başkasını bulamadılar mı?” demekten kendini alamadı. (Üç Devirde Bir Adam, Fethi Okyar, s.46)

Heyette bulunan Emanuel Carasso (Karasu), Birinci dünya savaşının bitmesinin ardından İtalya'ya kaçacak ve İtalyan vatandaşı olacak, yeğeni Isaac Carasso da İspanya'ya yerleşip, dünyanın en büyük yoğurt fabrikalarından birini kuracaktır. Söz konusu Yoğurt Fabrikası, türkiye'de sabancı ailesiyle anlaşıp "DANONE-SA" adıyla marketlerimizde yerini alacaktı.

http://tr.wikipedia.org/wiki/\%C4\%B0zak_Karasu