Önce şuna karar vermeliyiz: Biz bu ülkede, bir kürt varlığı tanıyor muyuz, tanımıyor muyuz?

Eğer cevabımız evetse, diğer etnik, kültürel unsurlar gibi, onlara da sosyo-kültürel haklarını iade etmek zorundayız.

Bu ülkede 90 yıldır, resmi ideolojinin, islamcıları ve kürtleri yok sayarak, oligarşik ve bürokratik olarak beyaz türk kontrolünde bir gidişat ve iktidar tercih ettiğini söylemek zor olmasa gerek...Kürtler ve İslamcılar, Beyaz Türklerin resmi ve yeminli düşmanıdır.

Ayırlıkçı kürt hareketinin tarihine baktığımız zaman, Kavalalı isyanından güç aldıklarını söyleyebiliriz. Bölgenin en önemli aşiretlerinden Bedirhan Bey liderliğinde başlatılan ayrılıkçı ulusal-kürt ayrılıkçı hareketi, Osmanlılar döneminde en çok İngiliz-Fransız Bloğu tarafından desteklendi.

Sultan Abdülhamid-i Sani ve İttihat ve Terakki Cemiyeti iktidarı döneminde ise kürt hareketi, kendisine özerklik veya bağımsızlık taahhüt eden her kesimle irtibata girmekten çekinmedi. En büyük desteği Bedirhan Bey'in torunları Kürt Teali Cemiyetinin kurucuları Kamuran ve Celadet Bedirhan Bey, kendilerine Hilafete bağlı kalmak kaydıyla özerklik veren Damat Ferit Paşa ve o grubun siyasi hareketi Hürriyet ve İtilaf Fırkasından gördü. İngilizlerin desteği ise devam etti.

Ancak Cumhuriyetin ilanıyla, resmi ideolojinin yok saymasıyla Diaspora Ermenileri ve Sovyet Rusya'ya yanaştı. Ancak ikinci dünya savaşının ardından yeniden İngiliz-Fransız Bloğunun etkisine girdi. Bu dönemde Fransa Paris'te Sorbonne Üniversitesinde Kürt Enstitüsü açıldı.

Soğuk savaş döneminde, 1967 Arap-İsrail savaşının ardından Ortadoğu'daki ulusalcı Arap, BAAS devrim iktidarları karşısında Sosyalist-Marksist ideoloji benimsemesine rağmen ABD ve İsrail güdümüne girdi.

Bu dönemde Kürtçülük hareketinin lideri baba Mustafa Barzani, defalarca ABD'ye gidip geldi ve sonunda Okyanus ötesinde öldü. Bilmekte fayda var, bu dönemde ve şimdi kürt ulusal hareketinin lideri Barzani ailesi, Kürdo-Judaik, yani kürt yahudisidir. İsrail'in güdümünde daha da güçleneceği açıktır.

Diaspora Ermeniler ve Sovyet Rusya ise, Barzani hareketine karşı çıkardığı Kürdo-Elenik, yani Kürt Ermeni orak hareketi PKK ise, I.Körfez Savaşının ardından ABD himayesine girdi ve misyonunu tamamlayıp, Barzani kuvvetleri tarafından eritildi. Yani 1999'da ABD-İSrail ikilisinin bize verdiği teröristbaşı, çoktan üzeri çizilmiş bir liderdi.


Şimdi, Barzani liderliğinde kurulacak bir Kürdistan projesi, kesinlikle bir İsrail güvenlik hattı oluşturacaktır... Türkiye bu devleti tanımakla beraber, mesafe almalı, özellikle sınırını çok iyi muhafaza etmelidir.

Barzani dışında, PJAK veya Rusya güdümünde herhangi bir taşeron örgür veya kuvvet önderliğinde kurulacak bir kürdistan projesine onay verilmeli, aynı şekilde çok mesafeli ve dikkatli davranılmalı.

Bölgede ancak, sünni kürtmenlerin, yani Suriye-Irak Kürtmenlerinin kontrolünde kurulacak bir Kürdistan, Türkiye açısından olumlu görülebilir. Aksi halde gidişat Türkiye'nin aleyhine olması muhtemeldir.

Bize düşen görev, kürt olan ile kürtçülük yapan ayrılmalı, kalmak isteyene her türlü sosyo-kültürel hakkı verilmeli, bölgenin kalkınmasına ve reorganize edilmesine önem verilmelidir. Gitmek isteyen de bir zahmet üzerinden "TÜRKİYE" cumhuriyeti yazan Nüfus Cüzdanını verip, sınırın diğer tarafına geçmelidir. Kalmak isteyenlerde Türkiye ifadesinden veya Türklükten rahatsız olmamalıdır.

Kürt kökenli vatandaşlarımıza gelince,

Onlarda, kendilerinin ait hissettikleri devleti, seçmeli, ya Türkiye'de kalmalı, ya da kürdistan'a gitmeli... Eğer kalırlarsa, devlet onlara her türlü güvenceyi vermeli ancak Kürdistan'a gittikleri tarihte, bu tarihten itibaren başlarına gelebilecek her türlü olay hakkında yeniden düşünmeleri gerekir. Çünkü bölgenin en eski iki gücü, Türkler (Türkiye) ve Persler (İran) desteği olmadan ayakta kalmanın ne kadar güç olduğunu tarih bize göstermiştir.

Yol ayrımındayız, herkes kararını vermeli... Sorumluluğunu da kabul etmeli...