Ama o zannedersiniz ve onu görmeye tahammül edemezsiniz.Bir yandan kaçarken ondan ,bir yandan müthiş derecede ihtiyaç duyarsınız aslında onun varlığına.
Ve insan kendisinde olmayana hayrandır.Bizim eşimizi seçmemizdeki bilinçdışı etken onun bizden farklı olan yönleridir.Biz buna hayran olmuşuzdur ancak onun gibi olamamak aynı zamanda bizi rahatsız eden bir durumdur.Örneğin:Özgüveni yüksek bir kişi,bakıyorsunuz karşısında özgüven sorunu yaşayan bir eş.Zıtlıkların birbirini çektiği bir durum.Her evlilikte görebileceğimiz tablolardandır.Başlarda hayranlık uyandıran bu durum daha sonra çatışmanın temel sebebi olmaya başlar.Burada şu soru akla gelebilir:Özgüveni yüksek olan biri neden özgüven sorunu yaşayan birine hayran olsun ki? Evet olur.Çünkü her ikisinin de kendi içerisinde avantaj ve dezavantajları vardır.Yani özgüveni düşük olan birisi bütünüyle dezavantaj sahibi değildir,onun da kendi içerisinde pozitif yönleri vardır.Mesela kendisine güvenmediği için bir çok işe/şeye başlamaktan çekinerek hareket ettiği için hayatında çok az risk alır bu da onu emniyetli kılar.Sorundan uzak sorumluluktan uzak olması özgüveni yüksek olan birinde hayranlık uyandırabilir,buna çok ihtiyaç duyduğu ancak bunu yaşayamadığı için.Çünkü Özgüveni yüksek olan insan girişimcidir,sorumluluk ve inisiyatif sahibidir bu durum çok güzel gibi görünse de bir yandan bir çok riski ve tükenmişliği beraberinde getirir.
Evlilikte karşılaşılan sorunların temel sebeplerinden bir diğeri de,tanışma evresinde karşımızdakini aşırı yüceltmemiz ve ona çok fazla anlam yüklememizdir.Karşıdakini aşırı yücelterek başladığımız her ilişki nihayetinde hayal kırıklığı ile sonuçlanır.’Benim sevdiğim kişi sen olamazsın,Sen çok değiştin,böyle değildin’ Hayır aslında o hep öyleydi ama senin beklentin o kadar büyüktü ki onu hep görmek istediğin gibi gördün ve o da hep senin beklentine uygun hareket etmeye çalıştı.Sonra zamanla aslolan ortaya çıkmaya başladı.Kendi algılarımızın nasıl da kurbanı oluyoruz.Ama yine suçlu karşı taraf,biz masumuz)
Ne acı ki haklılık,beraberinde mutluluğu getirmiyor.Savunduğumuz bir çok noktada haklıyız belki evet ama uzlaşıyı,hoşgörü ve anlayışı yakalayamadığımızda huzursuz ve mutsuzuz.Tabii her şeyin ölçülü olanı eftaldir.Anlayış ve hoşgörüde kıvamında olmalıdır.İlişkilerde agresyonun da pozitif yönü vardır eğer dengeli bir şekilde açığa çıkarılabilirse.Hatta zaruri bir ihtiyaçtır bile denilebilir.İnsanın sosyal ilişkilerinde agresyon duygusunu ölçülü şekilde yansıtması , hayatında sınır koyabilmesi için gerekli olan bir durumdur.İlişkilerinde fazla duyarlılık gösterip sürekli olumsuzlukları idare eden kişiler belli bir süre sonra büyük patlamalar yaşamaktadırlar.İlişkilerde çiftlerden biri diğerini kırmamak veya duygusal anlamda kaybetmemek adına rahatsız olduğu durumlarda sürekli kırgınlığını ve öfkesini bastırdığında ilişki gittikçe zedelenmekte sorunlar daha karmaşık hale gelebilmektedir.Yaşadığımız küçük sorunları önemsemeyip çözümlemediğimizde ya da sabrettiğimizi düşünerek! durumu idare ettiğimizde,bu sorunlar birikerek daha sonra büyük kırgınlıklara ya da kopuşlara sebep olabilmektedir.Bu yüzden yaşadığımız sıkıntıyı biriktirmeden uygun bir ifadeyle karşı tarafa yansıttığımızda ilişki çok daha sağlıklı bir zemine oturabilmektedir.Aksi halde hem rol yapmak durumunda kalıp kızdığımız/kırıldığımız halde karşımızdakine hiçbir şey yokmuş gibi davranarak kendimize zulmetmekte hem de karşımızdakine dürüst davranmayarak olumsuzlukların yaşanmasına zemin hazırlamakta oluruz.Burada susup tepkisiz kalarak yaşadığımız olumsuzlukların sorumlusu en az karşı taraf kadar biz olmuşuz demektir.
O halde şikayetçi olmak,durumu idare etmek adına susmak yerine tutum değişikliğine gidip sıkıntımızı güzel bir uslüb ile, doğru bir zaman ve zeminde ifade etmek, en doğru çözüm yollarından olacaktır.Hem kendimize hem de karşımızdakine açık ve dürüst olmak ilişkilerin sağlıklı şekillenmesinde en önemli faktörlerdendir.

Uzman Psikolog
Fatma ÇAKIR ÇALIŞKAN