Hoş geldin ramazan, inşallah hoş bulursun. Peki bu nasıl olacak? Ramazanın hoş bulması için “oruç bilinci gerekir.” Bunun üzerinde duralım. İlk önce şu ayeti belirtelim;

"- Ey iman edenler! Oruç, sizden öncekilere farz kılındığı gibi size de farz kılındı. Umulur ki korunursunuz." (Bakara suresi 183.ayet)

Ayette de belirtildiği gibi “oruç” bizden öncekilere de farz kılınmıştır. Bize de ”farz“kılınmıştır. Bu Kur’an’ın açık bir emridir. Ayetin devamında “umulur ki korunursunuz” buyruluyor. Yani gerçek orucu tutan birinin korunması umuluyor. Peki bu nasıl olacak?

Şöyle ki, orucun çeşitli bakış açılarında farklı boyutlarda değerlendirilebilmesi mümkündür. Oruç insanoğluna bir çok şey kazandırır. Bunlardan biri de “manevi terbiyedir.”

Oruç esasında bir “manevi terbiyedir”. Bu manevi terbiye insana birçok şey kazandırır. Oruç, kalp gözünü açar. Eşyanın hakikatine vardırır. Nitekim Mevlana; “Göz vardır arşı görür, göz vardır iki adım ötesini görmez.” demiştir. İşte oruç bizi bu hakikate erdirir. Peki nasıl? Oruç manevi terbiyedir derken aslından oruç “nefs terbiyesidir.” Yani nefsini bütün kötülüklerden arındırmak ve saf, arınmış bir şekilde sadece rabbine yönelmek demektir. Oruçta insan kendi acizliğini anlar ve rabbini yüceltir. Ve bunun idrakini insan bütün hayatında gösterdiği zaman hakikatle aradaki tüm perdeler kalkar. Nitekim, Gavs-ül Azam Abdulkadir Geylani; “Tasavvuf, uzun konuşmalarla kazanılmaz; aç kalmakla ve nefse âşina olup hoş gelen şeylerin terkiyle kazanılabilir.” Demiştir. Ve bu farkındalıklı açlık ise herkese nasip olmaz tabi. Bu seçkin insanların işidir. Yine Mevlana bu konu hakkında ; ”Allah açlığı, seçkin kullarına güçlü aslanlar haline gelmeleri için verir.” demiştir.

Bunların dışında orucun başka faydaları da vardır tabi. Biyolojik açıdan da sağladığı faydalar işin ehilleri için malumdur. Mevlana; “Gerçekten açlık ilaçların sultanıdır. Açlığı ruhuna yerleştir; onu hor görme! Açlık hoşa gitmeyen her şeyi hoş hale getirir, fakat onsuz, tüm güzel şeyler geri çevrilir.” demiştir. Orucun mükafatını da Hz.Peygamber şöyle haber vermiştir; “Oruçluya iki sevinç vardır. Biri iftarda orucunu açarken ki sevinç, diğeri orucun “mükafatını” alırken ki sevinç.”
İnsan egosu, gündelik hayatta sürekli insana yedirdiği için insan elindekinin kıymetini de anlamaz. Orucun kazandırdı bir şey de budur. Elindeki nimetlerin farkına varmak. Yani “Şükretmek”. “Gerçek manasıyla nimetin şükrü”. Her şeyin şükrü kendi cinsindendir. Nimetin şükrü de (nimetten uzak kalmak) oruçtur.

(Tabi ki de bu anlattıklarımızın idraki orucu sadece aç ve susuz kalmak olarak gören insanlar için asla söz konusu bile değildir.)