Hakikat…
Ey insan bu güne kadar ne yaptın bilmiyorum. Ne düşündün, nasıl yaşadın bilmiyorum. Ama şimdi ben sana senin hakikatinden BİRAZCIK bahsedeceğim.

Bu bahsedişimin ilk aşaması senin Yardana ne kadar yakın olduğun…
Ben kimim dedin mi hiç ? Niye var olduğunu, kim olduğunu vs. sordun mu kendine?
Şimdi kulak ver bana da sana biraz “senden” ve senin hakikatinden bahsedeyim…

Allah der ki “ben insana şah damarından daha yakınım” Bu ayeti hep duymuşsundur. Peki hiç anlamı hakkında düşünme zahmetini gösterdin mi bilmiyorum. Şimdi biraz düşün…

Allah bize çok yakındır. Her an her yerde o vardır. Uzak olan O değil “biziz” maalesef. İnsan yaratıldı, halife olarak dünyaya gönderildi. Bu yaratmada insanın fıtratına belli özellikler konuldu. Harekete geçmeyi bekleyen ama 21.yy da - günümüzde - unutulan hakikatler… Peki bu hakikatler nedir ve nasıl açığa çıkabilir?
Bunu ortaya çıkarabilmek için kulluk görevini yerine getirme şartı vardır.” Ne kadar Allah’a kulluktan uzaklaşırsanız aslında kendinizden uzaklaşırsınız ve dolaylı olarak da nefsinize yaklaşır en sonunda ise hayvandan daha rezil bir duruma düşersiniz. Bunu Kur’an şöyle ifade eder;
” İğreti arzusunu ilah edinen kişiyi gördün mü? Şimdi ona sen mi vekil olacaksın? Yoksa sen bunların çoğunun işittiğini, akledip düşündüğünü mü sanıyorsun! Onlar hayvanlar gibidirler, hatta yolca, hayvanlardan da şaşkındırlar.” (Furkan suresi 43-44.ayetler)

İnsan aslı itibarıyla şerefli bir varlıktır. Fakat ölene kadar bu durum değişebilir. Ayette buyrulduğu gibi hayvandan aşağı da olabilir. Bu tamamen insana kalmıştır. Seçim şansı vardır. İster bu alemin hakikatlerine göre yaşarsın, ister bunları unutup dünyaya dalarsın sonunda da yaptıkların ve yapmadıklarını SONUCUNU DA KATLANIRSIN …
Allah insana ilahi bir emanet vermiştir. Bunun adı kulluktur. Bu ilahi emanet konusunu burada açmayacağım. O ayrı bir yazı konusu…

Gelelim Allah’ın her an ve her yerde olması konusuna;
Kur’an da “yüzünü nereye çevirirsen orada Allah’ın yüzü vardır” buyruluyor.(Bakara- 115)
Burada işaret edilen şudur; Nereye bakarsan bak orada Allah’ın(esmasının) bir tecellisi vardır. Ne demek istiyorum?
Örneğin; bir çiçeğe baktığında Allah’ın “Musavvir” yani renk veren, şekil veren oluşunu, ateşin terbiye etmesine bakarak Allah’ın “Rab” oluşunu, sürekli yaratma halinde olmasını bakarak “Hallak” oluşunu, sevgisine bakarak “Rahman-Rahim” oluşunu görebilmektir.
(örnekler sonsuzdur düşünmek gerekir)

Yani demem o ki O her zaman seninledir peki sen nerdesin ey insan!
Eğer bir kul Allah’la yaşamayı öğrenirse bütün hayatı iyi geçer, yok aksi olursa şimdi günümüzde gördüğümüz gibi çağımızın en büyük sorunu olan mutsuzluk onu ölene kadar bırakmaz. Fakat Allah’ı gündeminden hiç düşürmeyen hep onunla yaşayan insansa daha ahirete geçmeden cennetini burada yaşar.
Eskilerden biri der ki; Allah ahirette insana uzun uzun soru sormayacak. Tek bir soru soracak. O da;

“Ey kulum ben bütün dünya hayatında, her an seninleydim, PEKİ SEN NERDEYDİN?”