Ben yağmuru çok severim en çokta ; sıcacık yaz gününde kollarımı iki yana açıp tenimde ki sıcaklığın yağmur damlacıklarını ısıtmasını ve yavaş yavaş ıslanmayı...

Bir keresinde sevgimden midir - nedir ?

Yağmur dile gelmiş, bir bedene yerleşmişti; işte tam karşımda duruyordu, heyecandan kalbim duracaktı.
Belli ki heyecanı mı anladı yahut kalbimin sesini duymuş olacak ki yatışmam için tebessüm etti ve '' Kollarını neden açıyorsun'' diye sordu bana, kekeleyerek cümle kurmaya çalışıyordum, beynim kelime avına çıkmıştı adeta ve sonunda konuşa bildim :''ee..Be-ben yağmuru kucaklamak için'' - tekrar tebessüm etti. Dişleri bembeyaz, dudakları ipeksiydi.

Yağmur yağınca derler ya '' Rahmet yağıyor'' diye. Hah! işte Allah'ın rahmeti vurmuştu yüzüne bembeyaz gülüşüne.
Tebessümünden sonra o da kollarını açtı. Beraber - adeta bir mıknatıs gibi çekiyorduk birbirimizi - yaklaştık birbirimize.
Aynı anda sarıldık, bir vücut olduk. Düşünebiliyor musunuz? Bir yağmura yada yağmuru getiren meleğe sarılmıştım..

Ki kokusu mis gibi nur kokusu, cennet kokusu..

Kokusunu çekiyordum içime gözlerim kapalı, bir ışık ilişti gözüme uçarken ben mutluluktan.
Göz kapaklarımı kaldırdım, güneş, güneşti bu '' Peki ne olacak şimdi '' diye sordum, gülümsedi.
Bulutlar çekiliyordu adım adım güneş kaplıyordu dünyayı, korktum '' Gidecek misin, ne olacak şimdi'' dedim aceleyle, artık iki ayrı vücuttuk, kollarımız bomboştu. Tekrar '' Ne olacak şimdi '' dedim.

İşaret parmağını dudağıma koydu ve '' Şşt'' diyerek susturdu beni.

Bu bir veda mıydı ?

Güneşe baktım, güneşi de severdim ama pek değil, artık hiç değil.
Kaşlarım güneşe nişan almışcasına bakıyordu ve gözlerimden çıkan sinir ateşleri vuruyordu güneşi..-(Ateş ateşe zarar verir miymiş hiç, ama ateş ediyordum işte)

Keşke o kadar uzun savaşmasaydım güneşle çünkü başımı ona çevirdiğim de gitmişti yağmur meleği.
Üzgün ve çocuklar gibi dudağımı büzerek yere eğdim başımı, tam da ayak ucuma bakıyordum.

Bir umut doğdu içime, şaşkınlığımı gizleyemedim beni görmeyenlere karşı..

Hızlıca eğildim hemen aldım onu yerden, evet bu bir fulardı, kokusunu alıyordum burnumdan uzakta da olsa.
Hemen koynuma soktum, onuda elimden almasın diye güneş.

Artık her yeri sarmıştı güneş.

Ve oradayım hala güneşin altında beni bıraktığın yerde, bulutları bekliyorum seni bana getirmeleri ümidiyle..
Tek tesellim koynumda ki fuların, kokun...

Bekliyorum seni Yağmur Meleği-
sevgilerle yağmuru seven adam.