Yazın gelmesiyle güneş odama daha bir parlak vuruyordu. Bu nedenle bir hayli terlemiştim. Bir an önce atletimi değiştirmek istiyordum ama yatak beni bırakmıyordu sanki. Son bir çabayla doğruldum. Elimi yüzümü yıkamak için banyoya girdim. Ellerimi sabunlayıp yüzüme sürdüm. Dünkü halısaha maçından sonra duş almadan yatmıştım ve yüzüm yağ içindeydi. Yüzüme birkaç fiske su attıktan sonra aynaya baktım ama bu bakış öncekiler gibi değildi. Aynaya baktığımda kendimi değil işsiz bir adamı görüyordum. Arkadaşlarım üniversiteyi bitirir bitirmez iş bulmuştu ama ben hala evde tüm zamanını bilgisayarda geçiren biri olarak kalmıştım. Kafaya koydum, kahvaltıdan sonra iş arayacaktım.

Aşağıya indim ve ekmekliğe baktım ama hiç ekmek kalmamıştı. Bugün eringenliğim üstümdeydi. Nasıl gidecektim şimdi fırına... Tembelliğimle uzun bir mücadeleden sonra Ya Allah diyip fırına doğru çıktım evden. Yürüyordum; sokakta yürürken benim özelliğimdi çevreyi gözlemlemek. İnsanların yüzleri...Yürüyen insanların konuşmaları...Çok dikkat ederdim. İyi bir gözlemci olduğum içinde bir kez girdiğim yeri bir daha unutmazdım. Bulunduğum yer İstanbulun pek duyulmadık yeri olmasına rağmen metropolün kokusu buraya da sinmişti.Çok kalabalıktı çarşı. Allah'tan fırın yakın yoksa bu kalabalık daha fazla çekilmez diye geçirdim içimden. Fırına girdim. Her zaman ki gibi Adem abi güleryüzle karşıladı beni.

"Yeğenim nezamandır uğramıyorsun, nerelerdesin?"dedi.
"Ne yapayım abi sabahtan akşama kadar evdeyim. Üniversite'den yeni çıktım iş vermiyorlar."dedim.
"Kaç ekmek?"diye sordu, poşet elinde." İki dedim." cebimdeki parayı hazırlarken.
"Sahi yeğenim sen ne okumuştun?"dedi tekrar, ekmekleri poşete koyuyordu.
"Bilgisayar mühendisliği okudum abi dört yıllık." dedim parayı uzatırken."Ama geçici bir iş bulsam hayır demem. Sonuçta ailem bana ölene dek para gönderemez"diye devam ettim. "Haklısın yeğenim." dedi.
"İyi günler abi, görüşürüz." dedim. Arkamı döndüm tam gidiyordum ki Adem abi seslendi. "Ali dur yeğenim, Sabahtan beri aklım başka başka yerlerde"dedi. Adem abi hiç dışa vurmazdı gerginliğini."Buyur Abi" dedim endişeli bir tavırla."Yeğenim benim amcaoğlu mng kargoda çalışıyor. Geçen geldi eleman eksikliği var dedi istersen senin için konuşayım." dedi. "Biraz yorucu olur yeğenim ama işini görecekse..."
"Olur Abi"dedim,sözünü bitirmeden." Farketmez iş olsunda."
"Tamam Yarın gel şehirler arası kargoda gider gelirsin."dedi."Tamam abi, yarın ben gelirim." dedim ve Adem abi ile vedalaştıktan sonra eve doğru yola çıktım.

İş ayağıma gelmişti. Demekki iş bulmak için kafamızı dışarı çıkarmamız lazımmış diye geçirdim içimden. O gün kahvaltıyı yaptıktan sonra günüm herzaman ki gibi bilgisayarın başında pinekleyerek geçti...Evet iş bulmuştum ama bilmiyordum nasıl bir işti ve beni ne gibi olaylar bekliyordu.