Kafam allak bulak. Serseri olmuş beni yaşatan kalbim. Yönüme yön veren gözlerim yaşlarla dolmuş.Dilim suspus olmuş. Vatan ne hale gelmiş. Bayrağa,toprağa,şehitlere dil uzatanlar, sözde sanatçı diye geçinen şahıslar Akil olmuş.

Bu Akillerin bazıları vatanı,toprağı,bayrağı seven insanlar mı? Ülkemi sevmeyen benim sorunumu çözemez. Sayın Başbakanım bunlara 8 koyun teslim etseniz ertesi gün koyunun isminin değişmesi gerektiğini savunurlar. Koyunlara öküz demeye başlarlar.

Hele o köşe yazarı diye geçinen bir zavallı var. Adı neydi yahu? Adının derhal değişmesi lazım. Hilal ismi olmaz.

Ne olabilir?

Devlet kadını nasıl?

Buldum. Kocasının karısı. Bu daha iyi oldu. Ama amacına ulaştı. Bayrağa hakaret et kap ödülü. Seçimlerde milletvekili de olursa şaşmayın. Burası Türkiye…

Bir de İnanır var. Harbiden her şeye İnanır. Ona yanmıyorum Akil oldu ya. Ona yanarım. Ama şaşırdım bir nokta var. Tecavüzcü Çoşkun, Nuri Alço gibi sanatçılarında olmamasına çok şaşırdım. Gerçi onlarda Vatanın bölünmesine dair bir iki cümle kursaydılar şimdi AKİL olurlardı.

Akiller belli oldu da bu adamlar neyi çözecek? Hangi konular hakkında konuşacaklar?

Başlayan süreçte anlaşmaya varılmıştı. PKK Silahları bırakılıp sınır dışına çıkacaklardı. Akiller ülkede bırakılan silahları hangi hurdacıya kaç liradan vereceklerini mi tartışacaklar?

Yoksa bu Akiller altın günümü yapacaklar. Yarım altın olabilir. Çaylar,kurabiyeler,kısırlar oh ne güzel… Sorun bu şekilde çözülüp biter. Çünkü projeyi çizen belli. O yol haritası çoktan çizildi be güzeller. Akiller siz sadece birer piyonsunuz.

Canım ciğer akillerim. Süreç ABD’nin çizdiği gibi işlemezse siz halka hangi yüzle hesap vereceksiniz? AKP yine aradan sıyrılır. Ellerinizde patlamasın balonlar. Pat pat pat diye…Sonra yüzünüze yağmur damlası gibi beddualar beddualar...

Bir şeyi fark ettiniz mi? Akiller de muhalefet var mı? Hükümetle aynı çizgide olan insanlar. Yani hükümetin vereceği her talimatı sorgusuz yerine getirecek insanlar. ABD çizdiği planlar Akillerden çıkacak. Bu şekilde halk süreçte masallarla uyutulacak.

Ninnilerle uyuyup,pembe rüyalarla güne başlayacağız. Gözlerimiz,gönül kapılarımız kapalı bir şekilde ülkenin suya giren bir şeker misali eridiğini izleyeceğiz. Sonra farkına varacağız ki iş işten geçmiş olacak.

Bir cümle ile yazımı noktalamak istiyorum:

“Ülkesinin isminden,marşından rahatsız olan insanların çözebileceği tek bir sorun ayakkabı bağcıkları olur. Başka hiçbir şey çözemezler.”

Saygılarımla…