Durdu savaşçı,gözünü ufuğa dikti Alevler sarmıştı göğü,yeryüzünü,suları Yıllardır savaşıyordu,ama düşünmemişti nedenini Düşünmeye zamanı olmamıştı,o kadar yoğun,o kadar yorgundu ki Kafası bulandı savaşçının,görüşü gölgelendi Bir yaratık geçti karşısına,hırlayarak dişlerini gösterdi Savaşçı düşündü uzun yıllar sonra,ölümü gelebilirdi bu yaratığın elinden Burukta olsa bir mutluluk kapladı içini,sonunda huzur bulacağı bilgisiyle Yaratık öne atıldı,pençesiyle savaşçıya vurabilmek için Savaşçı geri çekildi,ve kılıcını çekti Bir gözyaşı düştü gözünden,ve gözyaşı yere değdiği anda harekete geçti Hızlı bir hamleyle alttan savurdu silahını,mide bulandırıcı bir sesle saplandı kılıç yaratığa Yaratık yere düştü,ve can çekişmeye başladı Savaşçı,ölümünü acısız kılmak için boynunu kırdı Kılıcını temizledi ve kınına geri soktu Zırhını, yavaşça üstünden çıkardı ve savurdu sonsuzluğa Gözyaşı dökmüştü,ama kendi makus talihine değil Yerde yatan bir yaratıktı,evet,ama canlıydı herşeyden önce O ise yıllardır canlıların tırpanı olmuş bir ölümsüzdü etraftakilerin gözünde Düşündü tekrar,ben mi yoksa yerde yatan ceset mi daha ölü diye Bir canlının canını daha almak ağır geldi savaşçıya Üzüntüyle seyrederken ufuğu,dayanamadı daha fazla Dikine soktu kılıcını kabzasından toprağa Huzurlu bir gülümsemeyle kucakladı kılıcını ve ağzından çıkan son sözcükler şunlar oldu:

"Huzur,Sonunda"