Bittim Ya RAB dendiğinde Yettim kulum diyen, bizi bizden ve her şeyden daha çok seven, bize şah damarımızdan daha yakın olan Allah'ı ne kadar seviyoruz..!? O'nun sevgisini kalbimizin neresine ya da hangi köşesine yerleştirdik? Dikkat edin KÖŞESİNE dedim yani merkezde olması gereken Allah Sevgisini, bizler kalplerimizin köşesine koyduk.

İnsanoğlu merkezde her zaman dolaşır ama köşe olan yerlere sadece işi düştüğü zaman gider değil mi? İşte bizler de sadece işimiz düştüğü, başımız sıkıştığı zaman, yalnız kaldığımız zaman o köşeye uğruyoruz, O'na yöneliyoruz. Çünkü seni senden ve her şeyden daha iyi anlayacak, hiç usanmadan, bıkmadan dinleyecek, dertlerine devâ olacak, sıkıntılarına çâre bulacak kimse yok ki Allah'tan başka gidesin..! Ama bizler ne yapıyoruz? İLK varılacak yer olan Allah'ın kapısına en son gidiyoruz, kalbimizin İlk sırasına koymamız gereken Allah sevgisini fâni sevgiler sonrasındaki sıraya koyuyoruz. Peki, sonuç ne oluyor? Bakınız bunu Hz. Ömer(r.a) güzel izah ediyor":Kalbinizde İLK sıraya Allah'ı koymazsanız hem ilk sıraya koyduklarınızı kaybedersiniz, hem de Allah'ı...”

Öyle seviyeye geldik ki Mevlâ ile Leyla sevgisinde Leyla’yı ön plana alıyoruz, dünya ile Allah sevgisi arasında dünyayı öne alıyoruz. Peki, bizlerin bunu yapması şu ayetleri söyleyen Allah’ın gücüne gitmiyor mu? “Diyoruz ki : "halimiz ne olacak?” buyruluyor:”ALLAH'ın rahmetinden ümidinizi kesmeyiniz”(zümer suresi) Diyoruz ki:”çok zorluk çekiyoruz","Her zorluktan sonra bir kolaylık vardır.”(inşirah suresi 5) Dedik ki:”dayanamıyoruz”,”ALLAH sabredenlerle beraberdir”(bakara suresi 153) Dedik:”çok huzursuzuz","Kalpler ancak ALLAH'ı anmakla huzur bulur”(ra'd suresi 5) Artık muhasebesini siz yapın dostlar…

Bakınız şurası çok önemli dostlar..Herkes herkesi aldatabilir. Eşiniz bile.. Ama Cenâbı Hak bizi asla aldatmaz, yalnız bırakmaz. Öyleyse şu anda şu saatten sonra dahi olsa Allaha büyük bir imanla, sevgiyle inanmak gerek.. Allah'tan başka hiç kimsenin GERÇEK DOST, YOLDAŞ olduğunu zannetmeyelim. Ne ana ne baba ne eş ne evlat..Sadece ALLAH gerçek DOST'tur. Anne, baba, evlat, eş elbette değerlidir yadsınamaz lakin “Sevdiğini ölçülü sev” diyen Efendimiz(s.a.v) burada bu sevgileri Allah ve Rasulullah sevgisinden ileri geçirme demektedir. Hakiki mü’min o dur ki Allah ve Resulünü bütün her şeyden çok sever, Sevdiklerini Allah için sevmediklerini de Allah için sevmeyendir… Şimdi şu soruyu hem okurlarımıza hem kendime sorup anlatacaklarımı bitiriyorum.

Bizler O bizi her şeyden çok seven Allah’ı ne kadar çok seviyoruz? Sevdiğimiz insanları menfaatleri uğruna mı seviyoruz yoksa Allah için mi seviyoruz. Leyla’yı mı çok seviyoruz yoksa Mevla’yı mı?