İçimdeki karanlık gibi olan dün gece. Uzun zamandan bu yana ilk kez “bana” hasret duydum. Özlemin yaktı, yıktı. Çakmaktaşı misali anlık bir aydınlık oldu sanki.

Halim ne oldu, bilir misin? Soldum, öldüm…

Firakının üstünden çok zaman geçti. Aramız iyice açıldı. Şimdi nereden aklıma geldin ki?

“Beni” veya şimdiki haliyle “Seni” yitirdiğimi bile unutmuştum. Yokluğunda çoktan ölmüştü, gönlüm.

Demek hala oralarda bir yerlerdesin, sadece gönlümün üstünü kabuk bağlamış.

Biliyor musun, “Kalp Tahtının” üstünde “ben” yok, başkası var… Sıra sıra dizildiğimiz günlerde “varlığımı” ona buna adamıştım ya. O günlerden beri… Kah Ebedi Şeflere, kah önderlere, bazı zaman paraya, kimi zaman kadına, çok zaman makama değiştirdim seni…

Yokluğunda öldüm.

Karşımızda duran heykele döndüm. Gelip kurtarmadın beni… Taş yığını oldum. Etten ve kandan. Ağlamayan, gülmeyen ve coşmayan bir put oldum.

İpsiz sapsızların oyuncağı oldum. Topla oynar gibi oynadılar benimle. Gelen vurdu, giden vurdu.

Kumar masasına yatırdılar. Ömrümü yatırdılar masaya. “Ben” gelmedin, yaralarımı sarmadın.

“Ben” yokken başıma olmazların hepsi geldi. Anlamımı çaldılar.

Zindana attılar, Benle benim arama setler koydular.

Solcu veya sağcı olacaksın dediler. Harfiyen oldum ama ne oldum ben de bilmiyorum.

Şansın yaver giderse cezaevimize gardiyan olursun dediler. Piyangoya çevirdiler ömrümü… Avuttular “beni.” Ama bahtına zindanda çıkabilir “ayağını denk al” diye de korkutmayı ihmal etmeden. “Ben” neredesin, soldum.

Moda ile elbise manyağı yaptılar ama çıplaklık her zamanın modası deyip kendime saygımı da aldılar. Gitmen normal yani, ben.

Şimdilerde elime teknoloji oyuncağı verdiler, daha iyisi var bekle dediler.

Fasit dairenin içindeyim. İlerisi güzel olacak diyorlar. İnanayım mı? Uzakta bir aydınlık var gibi ama cehennemin ateşinin görüntüsü olmasın. Vah başıma gelenler.

Çaresizlik içindeyim… Sistem para harcamıyor beni harcıyor. Sarhoş gibiyim. Sarhoşluğumu unutmak için içiyorum.

Bu pazar da ağırlığımız yok. Sürü halinde yaşıyoruz işte.

Uyarılmıştın, diyorsun. Öyle ya;

“Allah’ı unutup da Allah’ın da kendilerini unutturduğu kimseler gibi olmayın. Onlar, yoldan çıkan kimselerdir.” (Haşr Suresi: 19)

Ben’in gelmesi için tek şart var!.. Allah’ı hatırlamak. Allah’ı unutursan kendini kaybediyorsun. Madem hala nefes alıyorsun. Kendine kavuşmak için Allah’a ve Şer’iatına sarıl çağrısı bu. Nefesin kesilirse seni senden alan ideolojiler ve putlar kurtaramayacak ilanı bu!.. Öyleyse LA İLAHE İLLALLAH MUHAMMEDÜ-R RESULLULLAH!..

Bütün ideolojilere ve yaşam tarzlarına LA (Hayır)!.. Yaşasın İslam!.. Yaşasın ki, biz de artık yaşayalım ve fanilerin elinde oyuncak olmayalım.