Medine Müdafii Fahreddin Paşa en zor şartlarda tam 2 sene 7 ay boyunca direndi, direndi ve direndi.

2 sene 7 ay boyunca kuşatma altındaydı dert etmedi.

Bazı askerleri firar etti, o geri de kalanlara güvendi.

Yiyecek bitti aldırmadı, "Çekirge eti yiyin, helaldir, bende yiyorum" dedi.

Cephane azdı yüreğini koydu.

Askerler hastalandı, takatsiz kaldı, o "son bir hizmet" dedi.

Kutsal emanetleri tamamını İstanbul'a gönderip emniyete alınmasını sağladı.

İstese bana "elin çölünden" diyebilirdi.

Demedi.

Peygamberimizin mezarını teslim etmedi, etmedi, etmedi.

Savaş kaybedildi, Osmanlı teslim oldu, o gene de direndi.

En sonunda kendi adamları Peygamberimizin mezarında, bir çılgınlık yapmasın diye üzerine atılıp silahlarını aldılar ve düşman o zaman girebildi Medine'ye.

Onlar ayrılırken Medine'nin yerli Arapları ağlıyordu arkalarından o'nun ve cesur askerlerinin.

İşte bu yüzden Osmanlı'nın torunları için çölün kumu da birdir, petrolü de.

Myanmar'da birdir, Telafer'de.

Gazze'de birdir, Çeçenya'da.

Şeyh Şamil, Şamil Basayev'de birdir, Basayev ile birlikte Ruslara karşı savaşan Arap oğlu Arap Hattab'da.

Cevher Dudayev'de birdir, Ebulfeyz Elçibey'de.

Bütün bu kahramanların ve şehitlerimizin ruhları şad mekanı cennet olsun.