İfade özgürlüğü vs diye konuşup duran biri ile son günlerdeki olayları değerlendirmek için konuşuyorduk.

Vatandaş önce "Ahmet Necdet Sezer" 'in erdemlerinden, trafikte durmasından övgüyle bahsetti.

Bende "kanı benden kırmızı mı elbette bekleyecek" dedim.

Aynı vatandaş dönüp, "olurmu canım koca cumhurbaşkanı, elbette bakanların böylelerinin geçiş üstünlüğü olacak, ambulansın bile var, yok mu ?" dedi.

Ben "ambulans hayat kurtarıyor, törene açılışa gitmiyor" tarzı birşeyler söyledim ama karşımdakinin ikna olmaya niyeti yoktu.

O vatandaş "oğlunun düğününde harcadığı elektiriğin bile parasını ödemişti" demiyordu çünkü onu dese

bende "kanı benden kırmızı evinde elektirik parasını nasıl ödüyorsa bunu da zaten ödemesi lazım" diyecektim kendisine söylenecek laf kalmadı.

Sonuç şu ;

Senin benim gibi kanı kırmı, iki kulağı bözü ve burun deliği olan, kola içince geğirip, gazı olunca gaz çıkaran, burnu akınca sümküren Ademoğlunu, makam mevki şu bu diye diye şımartıp,

yüzbinlerce lira verip Mercedes aldıklarında "yakışır Tosunuma" dersek,

her ortamda oğlu yaşındaki parti liderinin önünde el öpmek için kuyruğa girip Allahtan beklememiz gereken şeyleri onlardan istersek,

adamları olmadıkları halde yağlayıp ballayıp pozlara sokarsak,

hatalarını yolsuzluklarını konuşacağımız yerde "canım kim yemedi ki" diye kanıksamaya başlarsak...

İşte o zaman bizileri yıkmak bölmek ayırmak için birbiri ardına tertipleri düzenleyenlerin ekmeğine yağ sürmüş oluruz.

Adaletsizlikten dem vuran bir doktor abime sordum:

"politikacılara bunu diyorsun ama oğlun olsa ve de bakan tanıdığın torpil için ararmısın?"

Aldığım cevap şu oldu:

"Gücüm varsa neden kullanmayayım".

Kırmızı ışıkta geçmenin sadece polis varsa veya yakalanınca suç sayıldığı vicdanımızla, biz bunları yaptıkça, yanlış yapanları hoş gördükçe içinde kötülük olmayan adam bile yanlış yollara sapar ve sapmayanlar da enayi olduğunu düşünmeye başlar.

Bu ülkeyi düzeltmenin yolu herkesin önce kendisini düzeltmesinden geçiyor.