Sultan İkinci Mahmud devrinde Halet Efendi adında oldukça nüfuzlu biri varmış.

Zalim ve de haris bir kişi olan Halet Efendi, kendisinin nüfuz ve kudretinin sürmesi için ortadan kaldırılmasının gerekli olduğuna inandığı kimseleri kandırır, kendilerini Saray’ın ve Padişah’ın yakınına sokarmış.

Ardından da yine kendisinin tertiplediği usullerle Padişah’ın gazabına uğratarak kurbanını cellada teslim edermiş.

Su testisi suyolunda kırılır fehvasınca, Halet Efendinin hayatı da başının kesilmesiyle son bulmuş.
Hayattayken korkudan konuşamayan diller, öldüğünde harekete geçmiş ve sahibinin adı bile bilinmeyen mısralar, hayatı Halet Efendi’ninkine benzeyenler için, nesillerin ağızlarında bugünlere gelmiş;
Ne kendi eyledi rahat, ne halka verdi huzur;
Yıkıldı gitti cihandan, dayansın ehl-i kubûr.

Ardımızda hoş bir sâda bırakmak varken, ‘iyi adamdı, Allah razı olsun, baba adamdı’ gibi cümleler bırakmak varken; aksini söyletmeye ne kadar gayret ediyoruz.. İyilik, güzellik, tatlı dil varken; şirretlik, kötülük, ekşi surat, ekşimsi sözler sarf etmek niye…Bugün İdareci ile İdaresiz (idare ve yönetimi beceremeyen) arasındaki farklara göz atalım biraz;

İdareci ,iyi bir idare ister; idaresiz, sadece işleri yürümesini. İdareci, maiyetindekilere disiplini bozmayacak derecede sıcak davranır; idaresiz, asık suratlı ve soğuk davranır. İdareci, ‘insanı yaşat ki devlet yaşasın’ düsturunu esas alarak hareket eder; idaresiz ise ‘insanı daralt ki işler yürüsün’ mantığını kullanır. İdareci, idaresindeki insanların her birini önemseyip, sorunlarını gidermeye çalışır; idaresiz ise idaresindeki insanların sorunlarının, çalışmayı engellemeye yönelik bir bahane olduğunu düşünür. İdareci dinler; idaresiz sadece konuşur, dinlemez. İdareci, Kur’anda Hucûrat suresindeki görgü kurallarını esas alarak, emrinde çalışanlara ait herhangi bir eleştiri varsa, bunu baş başa ve sakin bir şekilde konuşur; idaresiz ise en küçük bir hatayı kabul etmez, toplum içerisinde karşıdakine bağırarak onu rencide eder. İdareci Kişisel gelişim, insan davranışları, toplumda insan psikolojisi gibi konularda kendini geliştirir; İdaresiz ise gelişimini tamamlamamış çocuksu davranışlar sergiler. İdareci, alçak gönüllü ve tevazu sahibidir; idaresiz ise mağrur, horlayıcı ve kibirlidir. İdareci, birlikte çalışıldıkça tadından yenmez güzel bir meyve gibidir; idaresiz, çalışırken şafak sayılan bıkkınlık vermiş biridir. İdareci taltif edicidir; idaresiz, ödüllendirmez bilakis, daha fazla emek bekler.

Hasılı kelam bitmeyecek kadar fark sıralayabiliriz.. Lakin anlayana sivri sinek saz…..