Oysa aynı şekilde başladık bizler, hayata.
"Hava" ile başladık, yaşama, acıya.
Başta bilemedik, ölümsüz sandık,
Herkes eşit, özgür ,mutlu avuntusu ile baktık,
Hayata, toz pembe..

Bir yola kadar, önce yürüdük.
Sonra aldığımız mevkiye göre,
Bazen koştuk, bazen geri adım attık.
Kimi anlarda yerimizde saydık.

Dedim ya, "Hava" ile başladık.
Nefes, Oksijen, Yaşam için kaynak. Ne tür kavramlar ürettik. Bilmeden, bilemeden.
Peki bildik mi ki, Başlandığı gibi biteceğini ?

O aldığınız, sınırsız sandığınız " Nefes " in de bir gün biteceğini..