H.z Ebu Bekir Dönemi.
İki Davetçi Kostantiniyye’de
Gümüş Kümbetin yanında,
İmparatoru İslam’ a çağırıyor.
İmparator merak içinde,
Sürekli sorular soruyor.
Ama asla reddetmiyor.
Ve bir sandık getirtiyor ortaya,
Altın yaldızlı dört köşeli.
Sandığın içinden bir siyah bohça çıkarıyor,
İçinde ipek bez parçaları,
Davetçilere resimleri gösteriyor.
Davetçiler hayret içinde,
Davetçiler şaşkın,
Çünkü baktıkları resimler,
Sıradan insanların değil.
Cennet’ten inen İlk Peygamber: H.z Âdem,
Asası ile Kızıldeniz’i Bölen H.z Musa,
Toprağın altından ölüyü kaldıran H.z İsa,
Ve diğer peygamberlerindir.
Ve en mühimi de:
Âlemlere rahmet nebisi H.z Muhammed’in suretidir.
Bu mukaddes emanetler ki,
Önce H.z Âdem’in doğuda ki mahzeninden,
Yeryüzüne hükmeden H.z Zülkaryen’e
Oradan H.z Danyale intikal etmiş.
Ve o güne kadar Kostantiniyye’de muhafaza edilmiş.
Dövünce surları Fatih’in topları,
Sarsılınca Ayasofya’nın kubbeleri,
Yeniçerilerin Allah Allah nidaları ile,
Mukaddes sandık saklandı gizlilik yemini ile
Bağrına belde-i tayyibenin,
İstanbul’un bağrındaki o emanet,
Acaba bu gün nerede?