Hayat kısacık bir yoldur ama sanıldığı gibi her yanı pamuk ipliğiyle örülü değildir; pamuk ipliği sonundadır o yolun aslında.

Bir başı bir de sonu aynıdır herkes için ve hep aynı olacaktır, olduğu gibi ezelden beri.

Dünyanın yuvarlak olduğu gerçeğiyle olmadığı gerçeği arasındaki mesafe kapanmayacak kadar açıldığından beri, gerçeğe

ihanet daha bir ağdalı oldu alimler sustuğundan beri.

Yapraklar döküldü ağaçlardan, meyve vermesinler diye değil sanılanın aksine insanlarla konuşabildikleri için. Sadece kendi dili olduğunu sanan insanoğlu ne kadar da aciz bu hataya düştüğünden beri.

Korkuyla cesaret iki yakın arkadaştır görünenin aksine, korku unsurunun olmadığı yerde cesaret de olmaz. Ama cesaret olmadan da korkunun namı kalmaz, yazık ki gördük bunu tüm kalbi cesurlar bu diyardan göçtüğünden beri.

Altın çamura düşse de yine altındı hani? Neden en ufak lekede yaftalanır insanlar? Hani altındı özü, safirdi sözü? Yani altın da kıymetten düştü çamur her yere bulaşır olduğundan beri.

Hayat kısacık bir yoldur, ve her tarafı pamuk ipliğinden yoldur, nefsin kalbini kapladığından beri…