Biz Böyle mi olacaktık?
Biz kimiz ? ilk önce bunun tarifi ile başlayım.Biz Türk milettiyiz.Evet ama eksik . Biz Anadolu İnsanıyız.Elbette ama bu da tam değil. Biz Şark’ dan Garb’a Kuzey’den Güneye dünyanın herhangi bir yerinde olsak bütünleşmiş insanlarız.En azından binlerce yıldır öyleydik. Biz tarihte parmakla gösterilecek kadar üstün bir şerefle yaşamış kültürü ve ahlakıyla dünyaya damgasını vurmuş insanlarız.Orta Asya’da üç beş farklı boydan oluşan tek bir millettik biz.Derken savaşlar göçler ve çeşitli olaylar bizi dünyaya dağıttı.Dünya’ ya dağıldıkça Kültürümüz büyüdü gelişti ve artık tek bir millet halinde değildik . Ama yine bizdik.Çünkü bizde “siz” ve “onlar” yoktu.Artık daha Kalabalıktık.
Biz herkesi severdik.Yunuscasına Yaradılanı severdik.Mevlana gibi ‘gel’ derdek ister Mecusi ol ister putperest . Ama gel derdik.
Biz tüm farklılıkları kaldırmıştık ta hani dünyanın idaresini bile elimize almıştık ya.Hani Komşularımızla tanışıklığın ötesinde kardeştik ya .”Hangimiz neye inanıyor?” ,”O benim gibi niye düşünmüyor?” ,”bak bu şucuymuş yani bizden değil” demezdik o zamanlar.”Ben böyleyim gel sende böyle ol “ yoktu bizim kültürümüzde ve inancımızda .kimseyi biz gibi değil diye yargılamazdık.Kendimiz aç olurduk da bir başkasının aç olmasına razı gelmezdik; hani Mevlana’casına :”Dünyanın bir yerinde aç varken tok yatmak bize yakışmaz, Dünyanın bir yerlerinde üşüyenler varsa sıcacık evlerde yaşamak bize yakışmaz. Biliyorum ki dünyanın bir yerlerinde hem üşüyenler var, hem de aç yatanlar var. Bu yüzden artık ısınamıyorum ve hiçbir yemekten haz alamaz oldum” derdik ya . Dünyanın öbür ucunda akan mazlum kanını sanki bizim kanımız dökülmüş gibi hissederdik ya . Hani annemize babamıza saygıda kusur etmezdik ya.Yanlarında bacak bacak üstüne atmayı bırak arkamıza yaslanarak oturamazdık ya hani.Hani gelen müşteriye “Ben siftah yaptım sen yukardaki dükkana git “ derdik ya hani. Koskoca orduyla sefere giderken üzüm bahçelerinden geçerdik de haramdır diyerek hiçbirimiz tek bir üzüm bile almazdı ya hani. Vatan elden gidiyor denildiğinde analarımız “ ya şehit ol ya gazi “ deyip eliyle bizi cepheye saldıkdan sonra kendiside mermi taşırken mermiler ıslanmasın diye daha bebek olan kardeşinin üstünden battaniyeyi alıp mermilerin üstüne örterdi ya hani.

Bunlar “Biz”dik .Peki şimdiki biz nasıl? .Bilgisayar başında vatan kurtarmakla meşgul demi . Yok yok bu yine iyi . Bilgisayar başında:” şu kız güzel miş ;bu çocuk şöyleymiş; Lan Ahmet bugün falan oyunda bilmem ne yaptım ama yapabilmek için 10 saattir oynuyorum…” Yada parklarda şurda burada boş boş dolanıyor. Kimisi karısını öldüryor.Kimisi haytalık peşinde kimisi çalma çırpma derdine kimisi : “lan halkı bir galeyana getirsek de prim yapsak “ derdinde . Elimzde telefon ,‘geç kalma’ diyen annemize ‘sanane ‘ diyecek kadar uzaklaşmışız kendimizden.Herkesi her şeyden yargılar olmuşuz.Okumaktan aciz olmuşuz da bize her anlatılana inanmışız.Düşünmeden konuşmuşuz.”Biz haklıysak bizden başka kimse haklı değildir” demişiz. Başımızda ne oyunlar dönüyor da onu bile anlamak istememişiz.Yan gelip yatmışız. Ama bu biz değiliz.Yeniden özümüze dönmek hala elimizde iken yukardaki iki yoldan birine gideceğimiz belliyeken ,en azından hala bir kurtarma yolu varken niye gayret etmiyoruz.Çalışmalıyız dönmeliyiz özümüze bak ne güzel demiş Akif :
….
Sâhipsiz olan memleketin batması haktır;
Sen sâhip olursan bu vatan batmayacaktır.
Feryâdı bırak, kendine gel, çünkü zaman dar…
Uğraş ki: telâfi edecek bunca zarar var.
….
Her şey elimizde gelecek Bizim ,tercih hepimizin….