…Bir yanım hep çocuk benim… !
Bazen bebek oluyorum ağlıyorum;
Kendi kendime avunana kadar.
Bazen bir yaşında oluyorum;
Yürürken ayaklarım birbirine dolaşıyor,
Düşüyorum dizlerim, dirseklerim kanıyor.
Beyaz elbisem yemek lekesi oluyor;
Ama ben üstümü başımı batıra batıra,
Devam ediyorum yemeğimi yemeğe.
İki yaşında oluyorum;
Bazı kelimeleri söylemekte zorlanıyorum,
Derdimi anlatamıyorum kimselere.
Beş altı yaşlarımda oluyorum çoğu zaman;
Kumdan evlerim, çamurdan tabaklarım,
Salıncakta sallanıyorum, kaydıraktan kayıyorum,
Taştan havuzuma su dolduruyorum,
Uçurtmalar uçuruyorum yüreğimden,
Saklambaç oynuyorum hayatla;
Saklanmayı beceremiyorum sobeleniyorum.
Geceleri bebeklerimle uyuyorum;
Onlara sarılınca korkmuyorum ben.
Pamuk şeker alıyorum marketlerden;
Ellerim, ağzım, burnum yapış yapış,
Sonra bir de ellerimi üstüme siliyorum.
Yeni ayakkabılarımla sokağa fırlıyorum hemen;
Salına salına yürüyorum sokaklarda.
Annem saçlarıma kurdeleler takıyor;
Gölgeme bakıyorum savrulan saçlarımı görmek için.
Ben hala seviyorum çocukluk yapmayı;
Pamuk şekeri, parkları, bebekleri
Ve ben hala kurdeleler takıyorum saçlarıma;
Sarı, kırmızı, siyah, beyaz, pembe, mor…
…Bir yanım hep çocuk benim… !
Ve ben şimdi çocukluğuma gidiyorum.!