Merhaba sevgili dostlar:
Yine destanlara destan olan vatan uğruna, bayrak uğruna, namus uğruna, istiklal ve barış içinde huzurlu şekilde yaşamak için düşman egemenliği altında yaşamamak için canlarını hiç düşünmeden veren aziz şehitlerimizle ilgili bir menkıbe daha yazıyorum. İşte bu kutsal sancağımız, bu kutsal bayrağımız o kadar çok değerli ve kutsalki ben burada o şehitlerimin kanından almış rengiyle her zaman dalgalanacak.O kutsal bayrağımızla ilgili ne kadar yazsam azdır. Ama bazı kendini bilmez şerefsizler diyeceğim, bu adi kişiliksiz ve karekteri bozuklar şanlı bayrağınızı indirme cesaretini gösteriyor. Orada nöbet tutan asker ben olsaydım o alçağı anında indirirdim direk kafasına sıkar gebertirdim.Beni bu adi alçak insan bile demeye utanıyorum bu alçağı vurdum diye asacaklar değilya varsın assınlar beni vururdum vallahi. Belki hatırlarsınız Kıbrıs tada Rum lardan biri şanlı bayrağımızı indirmeye kalkıyor ve anında vuruluyordu hatırlarsanız. Ben işte buna çok üzüldüm inanın bana mideme acılar girdi vallahi daha o zaman yazacaktım yazıyı ama sinirlerim bozuktu .Neyse ben Çanakkale destanıyla ilgili menkıbeme geçiyorum. Yüce Rabbim hiç bir alçağa, hiç bir düşmana, kalleşe, bizleri yerimizden, yurdumuzdan edecek her türlü olaylara görünür ve görünmez belalardan musibetlerden korusun. Allah bu kişilere fırsat vermesin.
Mustafa Kemal'in, Ruşen Eşref'e anlattığı meşhur bir Çanakkale hâtırası vardır. Düşmanın mevki kazandığını fark eden Mustafa Kemal Atatürk, emrindeki askere hitaben, "Ben size taarruzu emretmiyorum, ölmeyi emrediyorum. Biz ölünceye kadar geçecek zaman zarfında yerimize başka kuvvetler ve kumandanlar kaim olabilir." emrini verir. Emri harfiyyen yerine getiren 57. Alay, Mustafa Kemâl' Atatürk ün,has tâbiriyle "kâmilen şehid" olur.Düşüne biliyormusunuz bir alay koskoca bir alayın hepsi şehadet şerbetini içiyorlar sağ kalan tek bir asker yok. 57. Alay'ın sancağı Avustralya'nın Melbourne şehrindeki müzede sergilenmiştir.İnanın sevgili dostlar o şanlı sancağımızın bulunduğu altındaki levhada ise şu bilgi yer vermişler.
"Bu alay sancağı Gelibolu savaş alanından getirilmiştir. Ama tutsak edilememiştir,esir edilmemiştir. Çünkü Türk ordusunun milli geleneklerine göre bir alayın sancağı, alayın sonuncu eri ölmeden teslim edilemez. Bu sancak, sonuncu muhafızının da altında ölü olarak yattığı bir ağacın dalına asılı olarak bulunmuştur. Kahramanlık timsali olarak karşınızda duran bu Türk Alay Sancağı'nı selamlamadan geçmeyiniz."
İŞTE 57.ALAYIN HİKAYESİ..BİZİM ATALARIMIZ BÖYLE KURDULAR BU VATANI...İŞTE BAYRAĞA VE SANCAĞA OLAN SAYGI BUDUR...Bir yabancı bile bizim sancağımıza, bayrağımıza saygı gösteriyorda bu güzel vatanımızda yaşayan kişiler neden bu bayrağımıza saygı göstermiyor ve indirmeye kalkıyor. Amaçları ne , ne yapmak istiyorlar, dertleri ne.
İşte şehitlerin başucundaki bayrak : 90 yıl önce Çanakkale'de savaşan Avustralyalı bir subayın, şehit olan askerlerimizin başucundan alarak ülkesine götürdüğü şehitlerin kanına bulanmış bayrak, hayırsever bir Türk işadamının çabalarıyla vatanına döndü.
YIL 1915... Çanakkale'de savaşan Avustralyalı bir subay, şehit olan askerlerimizin başucunda duran Türk Bayrağı'nı alıp ülkesine götürdü.
Yıllarca evinde sakladı. Ve şimdi bu şanlı sancak öz vatanında Türkiye de
HEPİNİZE SEVGİ VE SAYGILARIMI SUNARIM