Merhaba sevgili dostlar....
Yine bir bayrama daha eriştik.Cumartesi günü kurban bayramını kutlayacağız. Ama ben bu bayramlarım gelmesini hiç istemiyorum. İçin burkuluyor, kalbim sızlıyor, gönlüm bir hoş oluyor. Bundan iki yıl önce trafik kazsında canımdan çok sevdiğim annemi kaybettim. Ve benim için artık bayram diye bir şey yok. Bayramlar benim canımı acıtıyor. Hani bir türkü varya hepimizin çok iyi bildiği bir türkü “Bayram gelmiş neyime/kan damlar yüreğime anam anam garibem" türküsü idrak edeceğimiz kurban bayramı geldi çattı cumartesi günü bir iklimin ortasında kurbanlarımızı keseceğiz. Allah kabul ederse sabahın seherinde dört bir yanda islam alemi kurbanlarını kesecekler. Ama dünyanın yine dört bir yanında müslümanlar katlediliyor, müslümanların yine gözyaşları akıyor. Hep bir yanı eksik kalan, bir yanında gözyaşlarının aktığı, bir yanında ergen cesetlerinin sıra sıra dizildiği, kadınların ve çocukların dağlara sürüldüğü, genç bedenlerin cephelerde soğuk namluların gölgesine esir edildiği, kalleş kurşunlara hedef olan müslümanlar, vahşice katledilen insanlar. Kana doymayan canavarlar.Hep müslümanlara eziyet eden barbarlar. Sanki kana susamış canavar gibi kan akıtan caniler her yerdeler.Bunlara dur demek mümkün değil. Ama ben ilahi adaletin tecelli edeceğini biliyorum. Bir gün bunlarda ettiklerinin cezasını çekeceklerdir.Müslümanlar feryat figan ediyorlar. Bir kurtarıcı bekliyorlar. Zulümlerden, işkencelerden, kurtulmak için. İşte bir bayram daha geldi koyu ve karanlık bir mevsimin yürek ülkemizde açtığı ağır tahribatın enkazı altında iki büklüm olmuş halet-i ruhiyemizle bir bayram daha geldi. Safa geldi hoş geldi. Tüm islam aleminin mübarek kurban bayramı kutlu olsun. Ovalarımıza ,dağlarımıza, şehirlerimize , köylerimize. Ülkemizin en ücra köşelerine,dünyadaki tüm müslüman kardeşlerimin bayramları mübarek olsun. Hoş geldi sefa geldi İbrahim''in teslimiyeti, İsmail''in müjdesi. Kur''an''ın ve sünnetin arı duru ikliminde yıkanan kadim geleneğimiz.
Dağa taşa zorbalık ve tahakküm bayrağı dikmenin değil kalplere barış ve uhuvvet mührü vurmanın O''na ulaşmada mesafeleri kısaltacağını ne zaman idrak edeceğiz? Ne zaman şu koca dünyada kan ve barut kokularının neden sadece müslümanların yaşadığı coğrafyalarda ayyuka çıktığını sorgulayacağız? Ne vakit bizleri kardeş kılan Yüce inancımızın ne üzere bizleri kardeş kıldığını anlayıp ona uygun ameller icra edeceğiz? Amellerimizin niyetlerimiz ölçüsünde anlam ifade ettiğinin, Rabbimize ulaşanın şekilsel ritüellerimiz olmadığını , kestiğimiz kurbanların etlerinin kanlarının O''na ulaşmayacağını, sadece ve sadece sahih niyetlerimizin O''nun şaşmaz terazisinde bir kıymet ifade ettiğini ne vakit layıkıyla idrak edeceğiz? Ne vakit her defasında bize ‘yeni'' diye yutturulan ‘eski dünya düzeninin'' müslümanların kanı, canı, ırzı ve namusu üzerine oynanan devletler oyununun pey akçesi olarak masaya sürülen piyonları olmaya dur diyeceğiz? Birbirimizin elinden ve dilinden ne vakit emin olabileceğiz? Mevcut hal ve şartlar içerisinde Müslümanlığımızdan ve kardeşliğimizden bir yanımız sızılamadan nasıl bahsedebileceğiz? Bayramlarımızda ne zaman yürek ferahlığıyla bayram edeceğiz? Bayram gelmiş neyimize dünyadaki müslüman kardeşlerimiz kan ağlarken, vahşice katledilirlerken,nasıl gülebiliriz ve nasıl mutlu olabiliriz. Ama her zaman ateş düştüğü yeri yakar. Bu bir gerçek. Ne kadarda üzülsekte, içimiz acısada zülüm gören, vahşet gören, çile çekenler gibi olmaz, Yüreğimiz onlar kadar yanmaz, acımaz. Ne diyeyim Allah sabırı cemil versin ve zorbalarda ilahi adelet karşısında vereceği hesabı düşünsünler. Gün gelir keser döner sap döner bir gün gelir hesap döner. Tekrar hepinizin bayramını kutlarım.